Is it my fault?

18- my feeling of comfort

Floor's pov

We zijn week later. Hoe deze week is gegaan? oei. De jongens hebben al de vormen van hoe ik mij zou kunnen verwonden afgenomen. Al de mesjes op mijn kamer zijn weg, ook mijn scheermesjes. Ook mijn puntslijper voor mijn potloden zijn weg. De jongens denken ook aan alles soms iets te veel. Nu gaat ook rob of iemand anders bij mij zitten als ik rustig mijn sigaret wil roken. En op de douchen staat nu ook een max temperatuur. Ik kan niet meer hoger gaan dan 37°. En dat vind ik wel bizar kut.

al die dingen die ik nu heb opgenoemd waren uitlaat kleppen voor al die stemmen in mijn hoofd. Want dus kut stemmen houden niet op. En door mezelf te verwonden of gewoon heel veel jointjes te pakken hielden ze even op. Nu hebben ze dat allemaal afgepakt van mij dus weet ik niet hoe ik het ga doen. Ik kan er niet meer leven het gaat niet meer. Als die stemmen zo blijven  verder gaan spring ik morgen nog voor een trein. Als ik kon ik zou het vandaag al willen doen. Maar het gaan niet.

De jongens, ik wil ze niet teleurstellen. Ik wil er voor zorgen dat ze niet meer naar mij moeten opkijken. Dat ze weten dat ik gelukkig ben. Wat ik dan ook ben. Dat ze met mij naar de maccie kunnen gaan. Dat ik ook nog eens kan gaan zwemmen met hun zonder ik mij schaam over mijn lichaam. Ik hoop dat ik ooit nog gelukkig word. Ik denk van niet maar je weet nooit.

Ik lig in mijn bed te kijken naar mijn plafond. Ik lig op mij rug en wil eigelijk niet verplaats. Gewoon niet, uitgesloten. Vanaf ik een beetje beweeg voel ik al de pijn. Als het niet mijn armen zijn zijn het mijn benen. En soms mijn heupen of buik. Elk plekje waar ik mezelf kon verwonden is verwond. En dan heb ik het nog niet eens over de stoffen die ik vroeger maar nu nog altijd in mezelf duw. Maar ik hou ervan. Ik heb het nodig om te kunnen leven, communiceren. Mensen hebben eten nodig, ik dit. Opgelost. Zie je wel dat je eten niet nodig hebt.

Ben ook in deze week al 2 keer naar de psycholoog gegaan. 1 keer ben ik jankend naar buiten gerent terwijl mijn sessie er nog niet eens op zat. Ik kon het niet meer aan, ik kreeg een paniekaanval en die bitch maakte het alleen nog maar erger. En de 2de keer heb ik 20 minuten op de toilet gezeten. Gewoon gezeten om haar en het gesprek te vermijden. De andere 40 minuten waren wel echt de hell. Maar goed morgen moet ik weer. Allee morgen word weer anders. Robbie gaat mee. Die bitch heeft gebeld met robbie en heeft alles gezegd en nu gaat Robbie mee. Nog meer druk op mijn schouders. Zat ik echt op te wachten. Maar goed we zien wel hoe het loopt. Eerst moet ik deze dag nog overleven. Ik ga blij zijn als ik weer in mijn bed lig vanavond...

Vergeet niet te stemmen <3