Is it my fault?

22- Fucking life

Floor's pov

Ik word wakker gemaakt door iemand die mijn gordijnen open doet. Als ik mijn ogen open doe zie ik dat Robbie ze openslaat. 'Opstaaaaann. We moeten naar de psycholoog' zegt hij terwijl hij naast mij komt liggen. Fuck da was ik helemaal vergeten. Het is 2 keer per week maar toch moet ik er nog aan wennen. Elke maandag en donderdag. Vandaag is het maandag. Begin van een nieuwe week. Weer een week volhouden. Maar goed eerst er voor zorgen dat ik deze psycholoog sessie overleef.

En klein halfuurtje later zitten we samen in de auto. Het is megggaa warm vandaag. 30 graden op precies te zijn en toch zit ik met een trui in de auto. Ik moet je al vast niet meer uitleggen waarom. Het is maar 10 minuutjes rijden. Robbie zet mij af zorgt dat ik er echt zit omdat ik vroeger af en toe wel eens wegliep en dan gaat hij weer naar huis. En dan een uur later komt hij mij weer halen natuurlijk.

Vandaag hebben ze weer opnamens voor de video van volgende week vrijdag. Ze willen iets doen in het zwembad in de tuin. Ze zouden iets van brug maken over het zwembad dus ik ben benieuwd. Zolang ik maar niet in het water moet. De kijkers zullen vast wel kritiek geven als ze mijn armen zien. Daarom dat ik dus nooit wil meedoen in video's met eten of video waar ze eventueel mijn armen zouden kunnen zien. Zoals zwemmen dus.

Nu heb ik daar dus tijd voor om mee te doen in hun video's maar als de zomervakantie gedaan is zal ik daar geen tijd voor hebben. Dan wil ik daar ook geen tijd meer in steken. School is al lastig genoeg. Binnen 1 week is het weer zover. Matthy en Robbie hebben mij ingeschreven in een nieuwe school die dichter is want mijn oude school is te ver. En daar wou ik ook gewoon niet meer naar toe. Kut mensen en leerkrachten. En dan passeer ik elke dag mijn huis en dan zou het wel eens kunnen dat ik mijn mama zie of haar nieuwe vent en daar heb ik helemaal geen zin meer in. 

We zijn ondertussen bij de psycholoog. Robbie wandelt met mij nog naar binnen zodat hij zeker weet dat ik echt naar binnen ga. Daar zit ze hoor de bitch. Ze is wel lief hoor maar ze vraagt gewoon te veel. Het is wel de taak van een psycholoog maar dat wil zeggen dat ik gewoon überhaupt een psycholoog niet tof vind. Niet raar opzich als je niet graag over je gevoelens praat.

~

Het is 1 uurtje later en ik sta buiten te wachten op Robbie. Deze sessie was wel echt heftig. Het was nog maar de 3de maar nu heeft ze zo een hele dagplanning gemaakt waar ik mij aan moet houden. Alsof ik niets doe op een dag. Ik moet elke dag wandelen ik heb ook een heel eetschema. Ik heb daar toch helemaal geen zin in. Nog een rede om gewoon weg te gaan en nooit meer terug te keren. Maar toch wil ik proberen puur voor de jongens. Ik wil de jongens geen pijn doen als ik uit het leven stap. Maar nu ik erover nadenk. Volgens mij ben ik alleen maar een last. Robbie verliest nu al veel tijd met mij door mij altijd te voeren en Matthy die ook altijd zit te kijken of ik eet. Ik ga maar eens nadenken over een datum...