Is it my fault?

29 - Final chapter

Floor's pov

Robbie is mijn koffer is de auto aan het leggen. "Neem je maar zo veel mee" vraagt hij. Fuck uhmm wat kan ik zeggen komaan Floor denk na. "Zit meer in dan je denkt hoor" zeg ik. Ik voel mezelf rood worden. "Oké dan" zegt hij. Waarschijnlijk heeft hij mij wel door dat ik hier iets aan het verzinnen ben. "Zijn we dan weg" roept Matthy als hij de deur uitloopt. "Jaa" roept Koen terug die ondertussen al in de auto zit.

Milo komt ook nog snel in de auto zitten. Fuck man dit is de laatste keer dat ik hier ben. Hier in casa del huts. Al die mooie herinneringen, maar natuurlijk ook veel slechte. De meeste slechte maar daar weten de jongens niets van. Oké misschien een beetje maar een groot deel niet. Maar goed het is beter zo. Ik weg, problemen weg voor iedereen.  Matthy zit achter het stuur en we rijden de oprit af. Pfff dat was het dan fucking casa del huts.

We komen na een dikke 20 minuten aan in de instelling. Ik sla mijn hoofd in mijn handen. "Het komt goed flootje" zegt Raoul. Ik krijg tranen in mijn ogen ze zouden eens moeten weten hoe het hier gaat aflopen.

Als Matthy de auto heeft geparkeerd stappen we allemaal uit. De sfeer is niet zo nice iedereen is stil. Robbie haalt mijn koffers uit de auto en de rest kijkt naar hoe Robbie dat doet. Nog altijd zegt niemand iets. "Goed zullen we naar binnen gaan" zegt Koen zo wat ongemakkelijk. Milo schiet in de lach waarschijnlijk omdat deze situatie mega gênant is. Zo stil heb ik ze allemaal nog nooit gezien.

We lopen naar binnen en daar zit al meteen zo een wijf die lijkt op cruella de vil. Yusu van dat struisvogel haar met zo een mottige bril met een fucking dikke bond jas. Als ze allemaal hier zo rond lopen gaat dat niet zo lang duren met mij. Was ik sowieso al niet van plan.  

"Met wat kan ik jullie helpen. Zo snel als het kan asjeblieft want over 5 minuten gaat mijn middag pauze in" zegt ze met een zaag stem zonder enig oogcontact te maken. Ik zie Koen al met grote ogen kijken naar de jongens en naar haar. Hij geeft Robbie een klein duwtje. Normaal gezien ging Robbie het woord nemen maar ik denk dat Koen dat even zal overnemen. "Mevrouw zegt u dat zo tegen iedereen. Logisch e dan dat ze in een instelling zitten. Doe misschien je job eens goed plaats van een hele tijd te kijken naar het uur voor je middag pauze." Zegt Koen. Nu kijkt ze wel naar ons. Heel boos zelf. "Floor van den Graaf" zegt Matthy er zacht achter. "Wachtkamer. Straks komen ze jullie halen" zegt ze terwijl ze uit haar bureau loopt. "Je lijkt op een struisvogel" roept Koen nog. "Haar middag pauze zal ingegaan zijn" zegt Matthy. We schieten allemaal in de lach.

We lopen de wachtkamer in en gaan zitten. "Nu wachten zeker" zegt Koen. "Koen je kon dat wel wat subtieler aanpakken" zegt Robbie. "Uhm alles wat ik heb gezegd is waar. Ze was niet zo onder de indruk van wat ik zei dus volgens mij was het niet de eerste keer" zegt hij. We schieten allemaal in de lach.

Fuck man wat ga ik deze mensen missen.