The Savage Boys Series #3: Theo Alvarez

Chapter 24

THEO

WALA NA KAMI ni Ales.

Ilang buwan na rin mula nung nagpaalam ako sa kanya. Wala eh, hindi ko talaga napanindigan pagkatapos kong malaman na hindi niya pala ako mahal. Mas masasaktan lang ako kapag pinatagal ko pa, kaya pinutol ko na agad.

Umuwi muna ako rito sa Batangas. Ginawa ko 'to para sana mas madali akong makalimot, pero tangina araw-araw ko pa rin siyang naaalala. Hanggang ngayon iniisip ko pa rin kung anong nangyari sa 'min. Kung bakit biglang nagkaganito lahat. Parang kahapon lang, masaya pa kami tapos ngayon, biglang wala na siya sa buhay ko.

Nung gabi na nagpaalam ako sa kanya, dapat talaga kauusapin ko siya nang personal.

Pumunta ako sa apartment niya no'n. Pero pagdating ko, nanghina na naman ako. Alam kong hindi ko kayang magpaalam sa kanya nang harap-harapan kaya tinawagan ko na lang siya.

Naka-park lang ako sa labas ng building nila no'n habang magka-usap kami. Hindi naman siya masyadong nagsalita, pero naiintindihan ko dahil ako 'tong nang-iwan. Pakiramdam ko lang kasi wala ng saysay magpatuloy. Ayoko na hanggang kama lang kami kasi gusto ko talaga siya.

Lugmok na lugmok tuloy ako rito sa Batangas. Mag-isa akong umiinom ngayon. Wala naman kasi dito si Arkhe. Hindi niya pa alam ang nangyari sa 'min ni Ales. Ang hirap sabihin kasi nung huling beses na tinawagan ko siya, alam niyang masayang-masaya ako.

Ngayon tangina para akong namatayan. Sa dami ng mga naka-relasyon ko, kay Ales talaga ako pinaka-nadurog. Masyado kasi akong umasa na makakasama ko siya hanggang huli. Siguradong-sigurado na sana talaga ako sa kanya.

Gusto ko nga siyang kumustahin. Kahit malaman ko lang sana kung ano nang pinagkakaabalahan niya. Kung napasa na ba niya 'yung manuscript niya, o kung mapa-publish na siya. Kaso galit siya sa 'kin. Hindi ko na matawagan, eh. Mukhang binlock niya na yata ako sa lahat. Naiintindihan ko naman. Ang sakit lang talagang tanggapin na nauwi sa ganito lahat. Parang hindi na kami magkakilala.

Humithit ako sa yosi ko sabay natulala na lang ulit.

"Kuya Theo?"

Natauhan ako nung biglang dumating 'tong pinsan kong babae, si Unice.

Nginisian ko siya. "O, buhay ka pa pala?"

Alam niya ang nangyari sa 'min ni Ales. Kinwento ko sa kanya nung dumating ako rito kasi wala akong ibang makausap. Siya lang din naman ang interisadong makinig sa 'kin.

"Parang ang tagal mo akong hindi kinulit, ah," dagdag ko.

Hindi naman siya umimik. Yumuko lang siya sabay lumapit sa 'kin. May dala siyang plastic.

"Ano 'yan?" tanong ko.

"Pulutan mo. Binilhan kita. Isaw tsaka Betamax."

"Bakit mo 'ko binilhan? Naaawa ka ba kasi alam mong broken hearted ako?"

"Hindi po."

Hindi siya makatingin sa 'kin. Parang ang bait yata nitong batang 'to ngayon. Hindi ako sanay.

"May kasalanan ka, 'no?" sabi ko.

Hindi siya makasagot.

"Ano nga, may kasalanan ka?"

Yumuko siya sabay tumango. "Sorry, Kuya Theo."

Ngumisi na lang ulit ako tapos kumuha ng isang stick ng isaw galing dito sa plastic. "Ano bang ginawa mo?"

Bumuntonghininga siya bago sumagot. "Last time kasi nung wala ka at hawak ko ang phone mo, tumawag si ate Ales. "

Natigilan ako at napatitig sa kanya. "Tumawag si Ales?"