The Savage Boys Series #3: Theo Alvarez

Chapter 26

ALES

"KUMUSTA KA NA?"

Ang lungkot ng boses ni Theo nung itanong niya sa 'kin 'yon.

Lumipat kami sa ibang restaurant para makapag-usap nang maayos. We're sitting on the balcony outside. Hindi na umuulan pero malamig pa rin.

Ngumiti ako nang mapait bago siya sinagot. "I think I'm okay. Ikaw? It's been a year."

"Ito, ayos pa naman. Congrats pala. Palagi kong nakikita ang libro mo sa bookstores. Sikat ka na."

"No, I'm not. Pero malayo-layo na rin ang nararating."

Hindi ako makatingin sa kanya habang nag-uusap kami. It's not that I'm conscious or what. Hindi lang siguro talaga ako ready na makita siya ngayon. Nanghihina ako sa presensya niya. Pero masaya ako na makakausap ko na siya pagkatapos ng nangyari.

"Sinong kasama mo?" tanong niya.

"Wala, ako lang. Katulad lang ng dati."

"Hindi mo kasama boyfriend mo?"

Napakunot ako ng noo sabay tingin na sa kanya. "Boyfriend?"

"Oo. 'Yung writer din. Sinabi sa 'kin ni Jazz."

Bigla akong napatuwid ng upo. "What? W-when did she tell you that?"

"Matagal na. Binalikan kita, eh. Kaso lumipat ka na pala ng tinitirhan. Pinuntahan ko si Jazz para itanong kung nasaan ka, pero sabi niya, may boyfriend ka na raw. Hindi na kita ginulo."

Napayuko ako at napapikit.

Shit, I didn't know about that. Walang binanggit sa 'kin si Jazz na nagpakita pala si Theo sa kanya at nalaman na nito ang tungkol kay Khalil. But I know that was my fault. Hindi ko na kasi kinwento kay Jazz ang totoong nangyari sa 'min ni Khalil.

"Gaano na kayo katagal?" tanong niya pa.

Parang bigla na akong pinagpawisan nang malamig. "It's not true. Khalil is just a friend. Oo, naging kami, pero isang araw lang 'yon. Nakipaghiwalay agad ako sa kanya kinabukasan kasi hindi ko pala kaya. We just laughed at it and now we're good friends. Hindi ko na kinwento kay Jazz na nag-break din kami agad kasi nung time na 'yon, sobrang drained na akong magkwento. Kaya hinayaan ko na lang siya sa nalalaman niya. Khalil is nice and he knows about you."

Hindi siya nakapagsalita. Nakatingin lang siya sa 'kin na para bang hindi niya maproseso ang mga sinabi ko.

Nung na-realize na niya, siya naman 'tong napayuko at pumikit. Hinilot niya ang noo niya, tapos tumingin ulit sa 'kin.

"Wala ka pala talagang boyfriend?"

"Wala."

"Ibig mong sabihin, nagsayang na naman ako ng oras kasi isang taon kitang hindi ginulo dahil ang alam ko, may bago ka na?"

Napabagsak ako ng mga balikat.

I don't understand. Bakit niya nasabing nagsayang siya ng oras? I thought he's doing okay without me. Naguguluhan ako. Ang lungkot pa ng itsura niya ngayon. Nangingiyak ang mga mata niya, at ito ang unang beses na nakita ko siyang ganito.

Huminga na lang ako nang malalim. "Hindi ko naman inasahan na babalik ka pa kaya hindi ko na binawi kay Jazz ang kwento ko. You left me."

Mas lalong lumungkot ang itsura niya. "Pasensya na kung bigla na lang kitang iniwanan. Kung alam mo lang, sobrang hirap para sa 'kin na gawin 'yon."

"Then why did you do it?" tanong ko kahit alam ko naman ang sagot. "Why did you leave?"

"Hindi mo ako mahal, e."