The Savage Boys Series #3: Theo Alvarez

Chapter 35

ALES

"Theo, hindi tayo magkakahiwalay...

...You will never lose me, I promise."

I woke up to an intense headache. Parang binibiyak ang ulo ko sa sakit, pero agad na lang akong nataranta sa pagbangon nang mapagtanto kung anong nangyari sa 'kin.

I was left all alone and stripped bare!

Nanigas ako sa kama at takot na takot na pinagmasdan ang paligid. Eithan is no longer here, but I saw a used condom on the floor.

I shattered in that moment.

Para akong plato na binasag at pakiramdam ko mawawalan na lang ulit ako ng malay. I desperately ran to the shower room and cleaned myself up in panic.

Kiniskis ko nang mariin ang buo kong katawan na kulang na lang masugatan na ang balat ko.

No, no, no, this is not true! I was not raped. Eithan did not do that to me!

Para na akong baliw rito na iling nang iling habang nililinis ang katawan ko at nagpipigil ng mga luha. Ilang beses ko pang pinaniwala ang sarili ko hanggang sa hindi ko na kinaya ang bigat at tuluyan na akong napaiyak. I sunk to the bathroom floor and broke down. Please tell me I am just dreaming!

I couldn't remember a single thing from last night. Pinipilit kong pigain ang utak ko, pero wala akong maalala. All I knew was that Eithan drugged me and I passed out. Pero bakit may gamit ng condo sa sahig? I really couldn't recall what happened!

Hinagod ko ang dibdib ko na sobrang naninikip. I could hear my heart thumping loudly in my ears. They all set me up! Paano nila 'to nagawa sa 'kin? Paano 'to nagawa ng mismong pamilya ko sa 'kin! I felt a mix of betrayal, agony, and disgust hitting me all at once.

Naalala ko agad si Theo. Lalo akong napaiyak at nilamon ng takot.

I gathered myself and finally got the courage to step out of the bathroom. Hinanap ko agad ang phone ko. Ang dami ng missed calls ni Theo sa akin. He was so worried and kept texting and calling me.

Muling bumigay ang mga tuhod ko at hinang-hina na lang akong napaupo sa paanan ng kama.

Natulala ako sa kawalan. Pakiramdam ko hinigop na lahat ng lakas na mayroon ako. I just stayed motionless, shedding silent tears as I endured all this pain and betrayal.

Hindi ko alam kung paano ko ito sasabihin sa asawa ko. Hindi niya matatanggap. It will destroy him!

Tinakpan ko ang mukha ko ng nanginginig kong mga kamay. Hindi ko alam kung anong gagawin ko o kung saan ako pupunta. I'm so scared to tell anyone about this, even my own husband. He will never forgive what happened to me. Baka mandiri na siya sa 'kin at baka iwanan na niya ako kasi ang dumi ko na. Ang dumi-dumi ko na!

Muling napalakas ang pag-iyak ko nang sabay-sabay nang pumasok sa isip ko ang mga posibleng mangyari.

Hindi ko kayang mawala sa 'kin si Theo. Our marriage cannot end this way. Sana pinatay na lang din ako ni Eithan dahil hindi ko na alam kung papaano pa ako makakabangon pagkatapos ng ginawa niya sa 'kin.

I did my best to pull myself together and leave the house.

Wala akong nahingan ng tulong kasi walang tao sa bahay. Para ngang walang party na nangyari kagabi dahil sobrang linis na lahat. Audrey left me. My mother left me. Ni hindi nila sinasagot ang mga tawag ko. Hinayaan lang nila si Eithan na gawin ang kababuyan na 'yon sa 'kin. I felt so helpless. Lahat ng tapang ko, nawala.

Habang nasa taxi pauwi, tulala lang ako habang umiiyak nang tahimik. I feel like I'm losing my mind.

Sa totoo lang, ayokong umuwi sa apartment kasi hindi ko kayang harapin si Theo. Hindi ko pa nga siya nirereplyan at tinatawagan hanggang ngayon.