Το λάθος μου (Culpables #1)~Υπό διόρθωση

11.Νόα

Είχα θολώσει.Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να πάρω εκδίκηση.Καλή εκδίκηση.

Συνέχεια σκεφτόμουν που ο Νταν με την Μπεθ φιλιόντουσαν.Ήταν αηδιαστικό.

Μόνο που το φανταζόμουν ήθελα να ξεράσω.

Όλα τα έβλεπα κόκκινα.Είχα τυφλωθεί με μίσος,πόνο και ήθελα να πάρω βαθιά εκδίκηση.

Ήμουν στην ντουλάπα μου και έβγαζα τα ρούχα μου και από την άλλη μεριά ήταν ένα αγόρι που γνώρισα πριν από δυο ώρες και με περίμενε υπομονετικά στο κρεβάτι μου να τελειώσω.

Δεν μπορούσα να εμφανιστώ στους αγώνες σαν κουβάρι,άσε που φορούσα γόβα στιλέτο.

Έβαλα ένα τζιν σορτς,ένα μπλε μπλουζάκι και καθημερινά πέδιλα.

Δεν μπορούσες να πας σαν μικρό παιδάκι σε ένα τέτοιο μέρος,όποτε ήμουν χαρούμενη που ήμουν βαμμένη,παρόλο που δεν το συνήθιζα.

Έβγαλα όλα αυτά τα τσιμπιδακια που είχα στα μαλλιά μου και τα έπιασα σε αλογοουρά.

Είχα μια μόνο σκέψη στο μυαλό μου:να φασωθώ με τον πιο σέξι και κακό τύπο εκεί πέρα.

Αυτό θα με ικανοποιούσε,θα ένιωθα λιγότερο χρησιμοποιημένη,λιγότερο προδομένη και λιγότερο ηλίθια,αν και βαθιά μέσα μου ήξερα ότι τίποτα από αυτά δεν θα έσβηνε την πραγματικότητα:Ήμουν κατεστραμένη και προσπαθούσα να κρατήσω την καρδιά μου ολόκληρη.

Είπε η Μπεθ στον Νταν ό,τι της είχα εξομολογηθεί;Γελούσαν με μένα οταν προσπαθούσα να τα δώσω όλα στην πρώτη μου σχέση;Το είχαν σχεδιάσει;

Πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να καταπιώ όλο τον πόνο.

Όταν βγήκα έξω,ο Μάριο ο μπαρτεντερ που μόλις είχα γνωρίσει,με κοίταξε με θαυμασμό και κατάλαβα πως κατάφερα να πετύχω το αποτέλεσμα που ήθελα.

"Φαίνεσαι...μια χαρά."είπε.Χαμογέλασε και ανταπέδωσα αλλά χωρίς πολύ ενθουσιασμό.

Δεν είχα διάθεση για ηλίθια κομπλιμέντα.

"Ευχαριστώ."είπα,πήρα την τσάντα μου από το κρεβάτι και πήγα στην πόρτα.

"Πάμε;"ο Μάριο σηκώθηκε,με ακολούθησε και σύντομα είχαμε φτάσει στο αμάξι του.

———————————

Μισή ώρα αργότερα, Ο Μάριο έστριψε σε έναν δευτερεύοντα δρόμο που περιβαλλόταν από ξερά χωράφια και κόκκινη και πορτοκαλί σκόνη. Καθώς προχωρούσαμε, δεν μπορούσα πλέον να ακούσω τα αυτοκίνητα στον αυτοκινητόδρομο. Αντ' αυτού ακουγόταν μόνο η επαναλαμβανόμενη μουσική που γινόταν όλο και πιο δυνατή.