Το λάθος μου (Culpables #1)~Υπό διόρθωση

34.Νικ

Ήμουν στο δέκατο έκτο όνειρο όταν το κινητό μου δονήθηκε,ξυπνώντας με.Έτριψα το πρόσωπο μου και ανασηκώθηκα όταν είδα ότι ήταν η Γένα.

"Ελπιζω να έχεις κάτι καλό να μου πεις που με ξυπνάς στις τρεις τα χαράματα."γρύλισα, κλείνοντας να μάτια μου και πέφτοντας στο στρώμα.

"Νικ πρέπει να έρθεις...Η Νόα είναι σε χάλια κατάσταση."είπε.Σηκώθηκα,ξαφνικά σφιγμένος και άναψα το φως.

"Τι έγινε;Χτύπησε;"είπα,διασχίζοντας το δωμάτιο για να βρω κάτι να βάλω.

"Ξερνάει εδώ και μισή ώρα.Έχει γίνει κώλος."έβριζα μέσα μου και άρπαξα τα κλειδιά μου.

"Πες μου τη διεύθυνση."

———————————————————

Μου πήρε ένα τέταρτο να πάω εκεί.Το μαγαζί ήταν γεμάτο και με το ζόρι χωρούσα να μπω.Έψαξα στο σαλόνι και την κουζίνα και μόλις ήμουν έτοιμος να πάρω τη Γένα να τη ρωτήσω πού βρισκόταν,την είδα να κατεβαίνει από τις σκάλες.

"Πού στον διάολο είναι;"ρώτησα

Δεν έφταιγε η Γένα,αλλά υποτίθεται πως δεν έπρεπε να φροντίζουν η μια την άλλη;

Η Γένα δεν ήταν απλά καλά,ήταν εκατό τα εκατό νηφάλια.

"Την πήγαμε στο πάνω μπάνιο."είπε και πήγα εκεί πάνω,πηδώντας δυο σκαλιά τη φορά.

"Ήξερα ότι θα το πήγαινε τόσο μακριά,αλλά δεν ήθελε να με ακούσει Νικ."την αγνόησα και μπήκα μέσα στην πόρτα.

Όταν μπήκα μέσα γονάτισα δίπλα στη Νόα.

Ήταν άσπρη και ιδρωμένη,λογικά γιατί είχε κάνει εμετό τόσες φορές.

"Πόση ώρα είναι έτσι;"ρώτησα.Χωρίς να πάρω απάντηση,γύρισα και φώναξα στη Γένα.

"Πόση ώρα;"

"Έκανε εμετό για παραπάνω από μισή ώρα,και πριν πέντε λεπτά λιποθύμησε...ή απλά κοιμάται...Δεν ξέρω Νίκολας,συγγνώμη,προσπάθησα να τη σταματήσω αλλά-"

"Άστο Γένα."είπα και πρόσεξα τον Λαιόν να έρχεται από την άκρη του ματιού μου.

Το κορίτσι δίπλα στη Γένα με κοίταξε με σοβαρό ύφος.

"Σπουδάζω ιατρική.Χαλάρωσε. Ο σφυγμός της είναι σταθερός. Απλά το παράκανε. Πρέπει να κοιμηθεί, αύριο θα έχει ένα φοβερό πονοκέφαλο, αλλά είναι μια χαρά".

"Πώς ξέρεις ότι είναι καλά;"σχεδόν ούρλιαξα,κρατώντας το αναίσθητο πρόσωπο της Νόα στα χέρια μου,νιώθοντας ένα νευρικό ράκος.