Το λάθος μου (Culpables #1)~Υπό διόρθωση

14.Νικ

Τέσσερις μέρες μετά και ακόμα δεν έχω πάει σπίτι.Έπειτα από ότι έγινε στους αγώνες δεν ήθελα να γυρίσω στην πραγματικότητα.

Δεν ήμουν σίγουρος πως θα αντιδρούσα άμα ερχόμουν αντιμέτωπος με το πρόσωπο της Νόα.

Ένα κομμάτι μου ήθελε να την βασανίσω και να την κάνω να πληρώσει για το μικρό χαζό της παιχνιδάκι που μου κόστισε πολλά.

Το αμάξι μου,η μαύρη Ferrari μου που είχε κοστίσει πάνω από διακόσιες χιλιάδες δολάρια, και το οριστικό τέλος της ανακωχής μου με τη συμμορία του Ρόνι.

Αυτός ο γαμιόλης μας πυροβόλησε από πίσω.Ακόμα θυμάμαι το αίσθημα στο στήθος μου όταν άκουσα τον πυροβολισμό και τη Νόα να ουρλιάζει στο πίσω κάθισμα.

Δεν ήθελα να κοιτάξω πίσω.Φοβόμουν για το τι θα δω,ποτέ δεν είχα νιώσει αυτό το είδους φόβου.

Και όλα αυτά γιατί ένα βλαμμένο κορίτσι ήταν ανίκανο να υπακούσει ό,τι της είχα πει.

Όταν είδα τον αγώνα της ένιωσα εντελώς αδύναμος.Δεν είχα ιδέα που είχε μάθει να οδηγάει έτσι,όμως είμαι σίγουρος ότι είχε γαμήσει τον Ρόνι.

Θαύμασα τον τρόπο που πήρε την δεύτερη στροφή-ούτε εγω δεν θα είχα τα αρχίδια να τρέξω με τέτοια ταχύτητα-όμως όλα αυτά μου υπενθύμισαν πόσο λίγο ένστικτο επιβίωσης είχε.

Δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου αυτό το φιλί που της έδωσα ή πόσο πολύ ήθελα να το ξανακάνω.Δεν μπορούσα να ξεχάσω αυτά τα γεμάτα,αλμυρά χείλη,αυτό το σώμα...Με καύλωναν άσχημα.

Γαμώ!

Δεν μπορούσα να πάω σπίτι,δεν ήξερα πως θα συμπεριφερθω .Ένα μέρος μου,το διεστραμμένο,αυτό που ξεκάθαρα δεν ήθελε θα σκέφτομαι,μου έλεγε να αρπάξω αυτό το κορίτσι με τα ξανθά μαλλιά και τα μελί μάτια και να της κάνω τα πάντα,να την κάνω να πληρώσει επειδή έχασα το πιο πολύτιμο αντικείμενο μου.

Το άλλο ήθελε να την κάνει να φοβάται να είναι κοντά μου,να αναπνέει έντονα όταν βρίσκομαι στον χώρο.Η πρώτη επιλογή ήταν πιο ελκυστική και για να το παραδεχτώ,με έκανε να μισώ τον εαυτό μου.

Πάρταρα για τέσσερις μέρες συνεχόμενα,μένοντας ξύπνιος μέχρι τα ξημερώματα και ξυπνώντας φυσικά με μια διαφορετική γκομενα.

Ο Ρόνι και εγώ τελειώσαμε για πάντα μετά από ό,τι έγινε και ανησυχούσα πώς θα αντιδρούσε την επόμενη φορά που θα συναντιόμασταν,που θα έφτανε αργά ή γρήγορα,αφού κινούμασταν στις ίδιες περιοχές.