Το λάθος μου (Culpables #1)~Υπό διόρθωση

25.Νόα

Το τελευταίο πράγμα που περίμενα όταν άνοιξα την πόρτα ήταν να δω τον Νικ να στέκεται εκεί σαν να το έχει πατήσει αμάξι .

Με έκπληξη, καθώς ανέβαινα τις σκάλες, είδα ότι με καλούσε. Όταν τον κοίταξα, αυτό το συναίσθημα άλλαξε σε τρόμο.

"Πού στο διάολο ήσουν;" φώναξε. Όπως πάντα, ήταν εκφοβιστικός. Η ερώτηση ήταν ανησυχητική, αλλά η εμφάνισή του ήταν πραγματικά απαίσια.

Το αριστερό του μάτι ήταν μωβ, το χείλος του σχισμένο, αλλά αυτό δεν ήταν το χειρότερο: ο κορμός του ήταν γεμάτος μελανιές που εξαπλώνονταν ακόμα κάτω από αυτό το μαυρισμένο δέρμα, πάνω σε αυτούς τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς.

Η θέα αυτών των πληγών με παρέλυσε. Πανικόβλητη, κόντεψα να λιποθυμήσω . Μισούσα τη θέα του αίματος και τα αυτιά μου άρχισαν να βουίζουν. Έπρεπε να κρατηθώ από το πλαίσιο της πόρτας για να μείνω όρθια.

"Τι σου συνέβη;" ρώτησα ήσυχα.

Ήταν θυμωμένος. Το έβλεπα σε κάθε του χειρονομία. Ήταν σχεδόν σαν να έφταιγα εγώ για τις πληγές του.

"Σου έκανα μια ερώτηση", είπε.

Κούνησα το κεφάλι μου και έκλεισα την πόρτα αθόρυβα. Η μητέρα μου και ο Γουίλ ήταν στο κρεβάτι και δεν ήθελα να τους ξυπνήσω. Ο Νικ όμως δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται, αν κρίνω από τη φωνή του, που ήταν σχεδόν κραυγαλέα.

"Ήμουν με τον Μάριο", είπα, πλησιάζοντάς τον.

Ήθελα να φύγω μακριά από αυτές τις φρικτές πληγές, αλλά δεν μπορούσα να αγνοήσω την κατάσταση στην οποία βρισκόταν.

"Συναντηθήκαμε με τον Λαιόν και την Γένα για να πάρουμε παγωτό. Τι σε νοιάζει εσένα, τέλος πάντων; Έχεις δει τον εαυτό σου;" Άπλωσα το χέρι μου χωρίς να το καταλάβω για να αγγίξω μια μελανιά στα πλευρά του.

Άπλωσε το χέρι του για να με απομακρύνει , αλλά φάνηκε να αλλάζει γνώμη και έπιασε το χέρι μου σφιχτά μέχρι που πόνεσε. Κοίταξα ψηλά και είδα την οργή και τον φόβο στα μάτια του.

"Έλα στην κουζίνα. Πρέπει να σου μιλήσω". Με τράβηξε μακριά και δεν μπόρεσα να μην κοιτάξω τη γυμνή του πλάτη.

Θεέ μου, μπορούσες να δεις κάθε μυ της καθώς περπατούσε!
Αυτό ξύπνησε μέσα μου την επιθυμία να αγγίξω το σφριγηλό σώμα του.

Ένας άλλος μώλωπας είχε αρχίσει να σχηματίζεται στο πλευρό του. Μισούσα τόσο πολύ αυτόν που του το είχε κάνει αυτό, που η όρασή μου άρχισε να θολώνει.