Το λάθος μου (Culpables #1)~Υπό διόρθωση

Επίλογος-Νικ

~Ένας μήνας αργότερα~

"Μην τολμήσεις να ανοίξεις τα μάτια σου."την προειδοποίησα,καθώς την κατεύθυνα προς τη μέση του δωματίου.

Το να την έχω εκεί μου έδινε μια χαρά που δεν μπορούσα να εκφράσω με λέξεις.

Η αλλαγή που είχε κάνει στη ζωή μου ήταν μια νέα αρχή στη σχέση μας,αλλά αυτό ήταν κάτι που χρειαζόμουν,και αυτό τελικά θα ήταν καλό,καθώς θα επέτρεπε να περνάμε όλο τον χρόνο που χρειαζόμασταν μαζί.

"Ξέρεις ότι μισώ τις εκπλήξεις."μου υπενθύμισε,κουνώντας τα χέρια της δεξιά αριστερά.

Χαμογέλασα.

"Θα σου αρέσει αυτή."είπα,βάζοντας τον εαυτό μου από πίσω της.

"Εντάξει...τώρα!"της έβγαλα το μαντήλι.

Κοίταξε έκπληκτη όταν είδε τι βρισκόταν μπροστά της. Βρισκόμασταν στην είσοδο του ρετιρέ διαμερίσματος που μόλις είχα αγοράσει και μπορούσε να δει τις πόρτες του υπνοδωματίου, της κουζίνας και του σαλονιού.

Δεν ήταν μεγάλο, αρκούσε μόνο για να ζει άνετα ένα άτομο, αλλά ήταν ένα ωραίο διαμέρισμα.

Ένας οικογενειακός φίλος το είχε διακοσμήσει ανάλογα με το γούστο μου,και φαινόταν καταπληκτικό.

Οι καφέ και λευκές αποχρώσεις του έδιναν μια οικεία και μοντέρνα ζεστασιά.

Είχε ένα τζάκι χτισμένο στο κέντρο του σαλονιού ,μπροστά από τον σοκολατί καναπέ όπου η Νόα και εγώ θα βλέπαμε ταινίες και θα χαλαρώναμε.

Η κουζίνα ήταν συμπτυγμένη και μικροσκοπική,αλλά είχε ό,τι χρειαζόμασταν,συμπεριλαμβανομένης της νησίδας,τέλεια για δυο άτομα που μπορούν να φάνε πρωινό μαζί.

Υπήρχαν χοντρά χάλια στο παρκέ πάτωμα και ένα τεράστιο παράθυρο με υπέροχη θέα την πόλη.

Εκείνη την ώρα,η σκοτεινή νύχτα

Εκείνη τη στιγμή, η σκοτεινή νύχτα σήμαινε ότι τα φώτα έλαμπαν σαν ένα χαλί από αστέρια.

Το στόμα της Νόα ήταν ελαφρώς ανοιχτό καθώς κοίταζε γύρω της έκπληκτη.

"Λοιπόν... τι νομίζεις;"

Κούνησε το κεφάλι της.Ήθελε λίγο ώρα να βρει λέξεις.

"Είναι δικό σου;"ρώτησε,περπατώντας προς τον καναπέ και ακουμπώντας το ένα χέρι της στην πλάτη του.

Όταν γύρισε, είχε μια έκφραση που θα δυσκολευόμουν να περιγράψω: μπερδεμένη, ανήσυχη ίσως.