Το λάθος μου (Culpables #1)~Υπό διόρθωση

32.Νικ

Tην άρπαξα καθώς ήταν έτοιμη να πέσει κάτω,και βρίζοντας,την έφερα στην άλλη μεριά του αμαξιού και έβαλα στη θέση του συνοδηγού.

Είχε λιποθυμήσει.Φώναξα στον σεκιουριτά να μου φέρει ένα μπουκάλι νερό.Σιγά σιγά,η Νόα άρχισε να επανέρχεται.

"Έι Νόα."είπα και έφερα το μπουκάλι στα χείλη της."Έλα πιες λίγο."άνοιξε τα μάτια της και το πήρε στα χέρια της ,πίνοντας μικρές γουλιές.

"Τι έγινε;"ρώτησε κοιτάζοντας γύρω της."Πού είναι ο Ρόνι;"

Ξεφύσησα από ανακούφιση,ξέροντας ότι ήταν καλά.

"Έφυγε."είπα ακουμπώντας στο προσκέφαλο.

"Γαμώτο Νόα,με κατατρόμαξες."

Χλωμή σαν φάντασμα είπε,"Είμαι καλά."

"Όχι δεν είσαι."είπα.

"Ο Λαιόν μου είπε ότι έπεσες στο Μπόουλινγκ και χτυπησες το κεφάλι σου,αλλά αρνήθηκες να πας στο νοσοκομείο."

"Δεν ήθελα να πάω στο νοσοκομείο γιατί ήδη ήξερα τι θα μου έλεγαν.Ότι χρειάζεται να ξεκουραστώ."

Άρχισα να χάνω την υπομονή μου."Μπορεί να έχεις κάποιο αιμάτωμα."

"Δεν έχω τίποτα."

Από εκεινη τη στιγμή σταμάτησα να την ακούω.Μπήκα στο αμάξι και βγήκα στον κεντρικό.

"Τι κάνεις;"

"Σε πάω στα επείγοντα.Χτύπησες το κεφάλι σου και λιποθύμησες.Μπορεί να μην σε νοιάζει να παίζεις με τη ζωή σου,όμως εμένα με νοιάζει."

Όταν φτάσαμε εκεί,η Νόα βγήκε από το αμάξι και περπάτησε μόνη της προς τα επείγοντα.Συμπλήρωσε τα χαρτιά και περίμενε να την φωνάξουν.

"Δεν θέλω να έρθεις μέσα μαζί μου.Περίμενε εδώ."

"Έλα ρε Νόα."

"Μιλάω σοβαρά."

Νευρίασα που έπρεπε να περιμένω στην υποδοχή.Ξέρω ότι τα έχω σκατώσει με τη Νόα,αλλά με σκότωνε να σκέφτομαι ότι είχε χτυπήσει και δεν ήμουν εκεί να την κάνω να νιώσει καλύτερα.

Ο Ρόνι δεν θα σταματούσε μέχρι να πάρει αυτό που ήθελε,και φοβόμουν πως τα πράγματα δεν θα έχουν καλή κατάληξη.

Σκέφτηκα να πάρω τον Στιβ,τον ιδιωτικό σεφ του μπαμπα μου και να του εξηγήσω την κατάσταση,αλλά αυτό με υποχρέωνε να αποκαλυφθώ αρκετά.

Ο μπαμπάς μου θα μάθαινε τι γινόταν και θα καλούσε την αστυνομία.Αν ο Ρόνι άκουγε ότι τον κυνηγάνε,θα γινόταν τρεις φορές πιο επικίνδυνος από τώρα.