Το λάθος μου (Culpables #1)~Υπό διόρθωση

35.Νόα

Ένιωθα τόση ζέστη λες και ήμουν στην κόλαση.Δεν μπορούσα να δω τίποτα και ένιωθα σαν να πνίγομαι.

Σε μια στιγμή,συνειδητοποίησα γιατί ένιωθα ότι η θερμοκρασία ήταν εκατό βαθμοί.

Δυο χέρια ήταν τυλιγμένα γύρω μου και με τραβούσαν προς ένα θερμό,στιβαρό σώμα.

Όταν άνοιξα τα μάτια μου,σοκαρίστηκα που είδα τον Νίκολας να κοιμάται του καλού καιρού.

Πώς κατέληξα έτσι;Τι έκανα στο κρεβάτι μαζί του;

Κοίταξα κάτω και είδα ότι φορούσα ένα μπλουζάκι που δεν ήταν δικό μου και ήταν τόσο μακρύ όσο ένα νυχτικό.

Με το ζόρι μπορούσα να αναπνεύσω.Κάποιος είχε βγάλει τα ρούχα μου.

Πανικός με κυρίευσε.Σηκώθηκα όσο καλύτερα μπορούσα να ακούμπησα στο κεφαλάρι.

Ο Νίκολας άνοιξε τα μάτια του όταν ένιωσε ότι κουνήθηκα,σηκώθηκε και με κοίταξε εξονυχιστικά.

"Είσαι καλά;"ρώτησε

"Τι στον διάολο κάνω εδώ;"ρώτησα,ελπίζοντας ότι ήμουν τόσο μεθυσμένη που δεν θυμάμαι πως άλλαξα σε ένα μπάνιο.

"Η Γένα με κάλεσε να έρθω να σε πάρω.Ήσουν τελείως λιπόθυμη."φαινόταν κουρέλι και είχε αποκοιμηθεί με τα ρούχα του.

"Μετά;Τι έγινε;"έμοιαζε να ζυγίζει τα λόγια του.Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή.

"Σου έβγαλα τα ρούχα-ήταν γεμάτα εμετό-και σε έβαλα στο κρεβάτι."

Σηκώθηκα και πήγα στην άλλη άκρη του δωματίου.Δεν πίστευα τι είχε κάνει.

"Πώς μπόρεσες;"φωναξα.

Δεν έπρεπε να ξέρει για την ουλή μου-δεν μπορούσε να ξέρει!

Αυτό θα άνοιγε την πόρτα σε ένα παρελθόν που δεν μπορούσα και δεν ήθελα να γυρίσω πίσω.

Σηκώθηκε και περπάτησε προσεκτικά.

"Γιατί κάνεις έτσι;"ήταν φανερά εκνευρισμένος και πονούσε.

"Ό,τι σε απασχολεί,δεν με νοιάζει,και δεν θα το πω ποτέ σε κανέναν.Νόα μην με κοιτάς έτσι.Ανησυχώ για σένα."

"Όχι!"γρυλισα."Δεν μπορείς να ανησυχείς για κάποιον που δεν ξέρεις και ποτέ δεν θα τον μάθεις!"

Ήθελα να φύγω,να μείνω μόνη μου:τα πράγματα δεν πήγαιναν έτσι όπως τα ήθελα,τίποτα δεν πήγαινε σωστά.Το στομάχι μου είχε δεθεί κόμπος και ήθελα να ξεσπάσω σε κλάματα.