"ချမ်းမြှေ့....ဒီနေ့ဘယ်လိုလဲ...cusတွေကအဆင်ပြေရဲ့လား"
လူငယ်တွေစုဝေးနေသည့်နေရာ၊ဒုစရိုက်မှုလုပ်သူတွေ၊မကောင်းတာလုပ်စားနေသည့်လူငယ်တွေစုဝေးနေသည့်နေရာလေးတစ်ခု။ကြီးကျယ်သည်၊ခမ်းနားသည်။ဒါပေမဲ့သူတို့လိုလူတွေအတွက်တော့မဟုတ်။
"ဒီလိုပါဘဲချိုရာ...ညကြရင်တော့အထူးဧည့်သည်တစ်ယောက်ရှိတယ်"
ဆေးလိပ်အား တစ်ချက်ရှိုက်ဖွာလို့ ခပ်မဲ့မဲ့လေးဆိုလာသည်။
"အဆင်ပြေပါစေသူငယ်ချင်းကြီးရာ"
သဒ္ဒါချိုဆိုတာ သူ့လိုမိန်းမကလေးတစ်ယောက်။သူနဲ့ချိုက မိဘမဲ့တွေ။သိတတ်စအရွယ်ထဲက မိဘမဲ့ဂေဟာတစ်ခုမှာကြီးပြင်းလာခဲ့ရသည့် ဘဝတူသူငယ်ချင်းတွေ။တစ်နေ့တော့ သူတို့ဂေဟာလေးပိတ်သိမ်းခဲ့ရသည်။သူတို့လို မိဘမဲ့ကလေးတွေရဲ့ ဘဝတွေအတော်မြောက်မြားပျက်စီးခဲ့ရသည်။သူနဲ့ချိုအပါအဝင်ပေါ့။
၁၂နှစ်အရွယ်မှာထဲက နေစရာအိမ်မရှိသည့် သူတို့အတွက် လမ်းပေါ်မှာသာ နေ့ရက်တော်တော်များများကိုဖြတ်သန်းခဲ့ရလေသည်။လူငယ်သဘာဝ ထိန်းကွပ်ဖေးမမည့်သူမရှိသည့်အခါ ကောင်းသည်၊ဆိုးသည်ကို မဝေဖန်နိုင်တော့ပါဘဲ ပိုက်ဆံနောက်လိုက်ရင်း မကောင်းတဲ့အရာမှန်သမျှလုပ်တတ်လာသည်။ခိုးသည်၊လုသည်၊အရက်သေစာ၊မကောင်းသည့်အရာမှန်သမျှတတ်မြောက်လာသည်။နောက်ဆုံးတော့ ပိုက်ဆံနောက်လိုက်ရင်း ရမ္မက်နွံထဲနစ်မြုပ်လို့ ဘဝတွေပါပေးဆပ်ခဲ့လိုက်ရသည်။
"ချို...နင်ဒီအလုပ်တွေမလုပ်စမ်းပါနဲ့ဟာ...နင်နဲ့ဒီအလုပ်တွေနဲ့က မလိုက်ဖက်ဘူးဟ"
သူဆိုလေတော့ ချိုက ခပ်သော့သော့လေးရယ်လာသည်။
"ချမ်းမြှေ့ရယ်...ငါတို့တွေကဘဝပါပျက်ပြီးနေပြီပဲ...ဒီလောကကနေ ပြန်ထွက်တော့ရောအပျိုပြန်ဖြစ်တော့မှာမှမဟုတ်တော့တာ"
စကားလုံးတွေနဲ့မလိုက်ဖက်စွာ အသံမှာ ဝမ်းနည်းမှုတို့ပါဝင်နေသည်။ချမ်းမြှေ့က လက်ထဲက ကုန်ခါနီးဆေးလိပ်အား လမ်းပေါ်ပစ်ချလို့ ခြေထောက်ဖြင့် တတ်နင်းကာ ငြှိမ်းလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ရမ္မက်နွံထဲဝယ်
Romance"အချစ်...ဟက်...အလကားအရေးမပါလိုက်တာ" "အချစ်ဆိုတာ မီးတောက်တစ်ခုထက်မပိုဘူး...အချစ်ဆိုတာရုပ်ရှင်မဆန်ဘူး...အချစ်ဆိုတာ ကဗျာဆန်မနေဘူး....ပြီးတော့အချစ်ဆိုတာ ငါ့အတွက်လည်းမလိုအပ်ဘူး"
