"ခ်မ္းျမႇေ့"
ေဝယံေခၚသံေၾကာင့္ သတိျပန္ဝင္လာတဲ့ခ်မ္းျမႇေ့က ပန္းခ်ီကားဆီကအၾကည့္စြန့္လို႔ ေဝယံ
ထံအၾကည့္ျပန္ပို႔လိုက္သည္။
ေဝယံကလက္ထဲက ကိုင္လာသည့္ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ကိုစားပြဲေပၚခ်လိဳ႕ သူႏွင့္ပန္းခ်ီကားရွိရာဆီေလွ်ာက္လို႔လာသည္။
"လွလားပန္းခ်ီကားက"
ေဝယံရဲ႕အေမးကို ခ်မ္းျမႇေ့ကေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညွိမ့္ျပသည္။တကယ္လည္းထိုပန္းခ်ီးကားခ်ပ္ႀကီးက လွလြန္းကာ အေတာ္ကိုလက္ရာေျမာက္လြန္းေနသည္မဟုတ္လား။
"အဲ့ဒါဘယ္သူ႕ပုံေတြလဲဆိုတာကိုေရာမင္းသိလား"
ဒီတစ္ေခါက္အေမးကိုေတာ့ ခ်မ္းျမႇေ့ကေခါင္းခါျပလာသည္။
"ထားလိုက္ပါမင္းမသိေတာ့လဲ...ေခါက္ဆြဲသာလာစားလိုက္ေတာ့"
ေဝယံကခ်မ္းျမႇေ့အားလက္ေမာင္းကေနကိုင္လို႔ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ထားရာဝိုင္းဆီဆြဲေခၚလာေတာ့သည္။ခ်မ္းျမႇေ့မ်က္ဝန္းေတြကေတာ့ ပန္းခ်ီကားဆီသာ။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ရင္ ထိုပုံထဲကေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကသူနဲ႕ေဝယံပုံႏွင့္ဆင္တူသည္။ပါးျပင္ေပၚကမွဲ႕နက္ေသးေသးေလးကိုဆြဲထားတာဟာလည္း ခ်မ္းျမႇေ့မွဲ႕နက္ရွိရာ ညာဘက္ပါးေပၚသာ။
"ေဝယံ"
စားပြဲဝိုင္းဆီေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဝယံကေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပန္းကန္အားသူ႕ေရွ႕တိုးေပးသည္။
"ငါေမးစရာရွိတယ္...ပုံထဲကေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကမင္းနဲ႕ငါလားဟင္"
"အင္း"
ခပ္ျပတ္ျပတ္ထြက္လာတဲ့ေဝယံအသံအဆုံး ခ်မ္းျမႇေ့မ်က္ႏွာထက္ ဖုံးဖိလို႔ပင္မရနိုင္တဲ့ အၿပဳံးတို႔ကသူတစ္ပြင့္ငါတစ္ပြင့္အၿပိဳင္ပြင့္လန္းလာသလိုမ်ိဳးပင္။
"တကယ္လွတယ္သိလားေဝယံ...ပုံထဲကမင္းငါ့ကိုၾကည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြကအရမ္းကိုအသက္ဝင္ေနသလိုခံစားရတယ္...ျမတ္နိုးမႈအျပည့္ပါတဲ့မင္းမ်က္ဝန္းေတြက ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲမွာေတာင္ ညွို႔ယူနိုင္စြမ္းအျပည့္ရွိလြန္းေနတယ္"
"မင္းသေဘာက်ရင္ရပါၿပီ"
ေဝယံကထိုမွ်လွသာေျပာၿပီး ဘာစကားမွထပ္ထြက္မလာေတာ့။
YOU ARE READING
ရမ္မက်နွံထဲဝယ်
Romance"အချစ်...ဟက်...အလကားအရေးမပါလိုက်တာ" "အချစ်ဆိုတာ မီးတောက်တစ်ခုထက်မပိုဘူး...အချစ်ဆိုတာရုပ်ရှင်မဆန်ဘူး...အချစ်ဆိုတာ ကဗျာဆန်မနေဘူး....ပြီးတော့အချစ်ဆိုတာ ငါ့အတွက်လည်းမလိုအပ်ဘူး"
