Tumitiim ang panga nito. Pero bakit nakaka kita ako ng emotion sakanya na galit sya sa akin.
Hindi ko alam ang itutugon ko sakanya. Gusto kong mapag isa. Lalo na at hindi na ako na tutuwa sa na raramdaman ko.
Hindi ko alam kung anong emotion to. I pity my self but why i feel pity about him too.
Kung tutuusin ay sarili ko ang kawawa. He did make me like a funny woman to him.
He creepily follow me wherever i go. At lagi nya akong inaakyat sa kwarto ko at binababoy ako.
Na dapat ay ang asawa ko lang ang gagawa non, pero hindi sa pambababoy na paraan. And now. I'm not a virgin anymore.
Wala na akong maipag mamalaki sa mapapangasawa ko. Na hindi ko maipapakitang, pa baya akong babae.
"B-bakit mo ba g-ginagawa to?" Tanong ko sakanya pero alam kong na luluha na ako.
Ito rin ang problema sa akin. Iyakin akong babae. Mabilis maawa sa iba kahit ako ang mas nakaka awa.
I pity all. To the point that i PITY this man. Gusto kong malaman anong naging kasalanan ko.
Bakit nya ginagawa to lahat. Nag hihiganti ba sya?
Umalis ito sa pag kakapatong sa akin at patalikod na humiga sa kama. Ayaw nya akong sagutin.
Paano ko maitatama ang naging mali ko sakanya. Kung ayaw nya ring sabihin.
Pinunasan ko ang luha ko. Sana, namatay nalang talaga ako kasama ng magulang ko.
__
KINAbukasan ay nagising akong wala na sa tabi ko si Wrytt. Buti at wala sya. Hindi ko parin magawang bumangon kagabi.
Na hihiya ako kay Wrytt dahil sya pa talaga ang nag dala sa akin sa cr dahil na iihi ako.
Pero mas nakaka hiyang panoorin nya akong umihi!
Ngayon ay naka inom na ako ng pain reliever kaya nakakapag lakad ako kahit papaano.
Nanlalagkit kasi ako kaya balak ko munang gamitin ang cr nya.
Nasa kala gitnaan ako ng pag ligo ko ng may mapansin ang mata ko.
Tinitigan ko iyon. Isang camera na maliit. Hindi sya pansin. Pero kapag once na napapa tingin kana ng maigi sa cr ay mapapansin mo sya.
Hindi sya ganon kahalata pero hindi naman ako tanga para hindi malaman ito.
Minabuti ko nalang bilisan ang maligo. Nang matapos ay kamuntikan pa akong madulas.
Doon ko lang na realize wala pala akong damit.
Kinuha ko nalang ang boxer nya at t-shirt. Medyo hindi ako komportableng isuot ang boxer.
Tinungo ko ang Terrace nta dito para silipin iyon.
Nakakakita ako ng ilang mga katulong dito. Now ko lang nalaman na ang laki ng bahay na ito.
Para na ngang mansyon. Pero ng makita kong madaming bantay sa gate at may nag iikot pang mga bantay.
Alam kong hindi ako makakatakas.
"Don't go here. Don't have a bra to cover your nipples." Gulat na napa hawak ako sa kamay nya na.
Biglaang dakma sa dibdib ko. Namula ang mukha ko sa kahihiyan ng maalalang wala nga pala akong bra.
Pero mas nakakahiyang naka hawak sya sa dibdib ko habang nandito kami at maraming pwedeng maka kita.
Tinanggal ko ang kamay nya sa dibdib ko at nag lakad papasok. Buti nalang ay hindi sya nag matigas.
"Wala akong damit dito. Iuwi mo na ako" Sabi ko sakanya.
"Na-uh." Iling nito. Tsaka ngumisi sa akin. "You're staying here." Dugtong pa nito.
Naikuyumos ko ang kamao ko. Bakit ba sya nandito? Ang akala ko ay umalis sya. Wala ba syang trabaho?
"What do you want to eat?" Tanong nito.
"Wala akong gana." Pag sisinungaling ki kahit na gugutom na ako.
"So, now you're a bad girl." Hindi ako tumitingin sa akanya.
"If you don't want to eat then, I'll eat you." Banta nito.
Tbc.
BINABASA MO ANG
Part 1 : CREEP PERVY | Complete
Roman d'amour(Part 1: Wrytt and Clarissa) When Clarissa reached the age of 18, she suddenly felt creepy because someone was following her wherever she went. And in the night he never thought she would be perverted by her stalker. Let us know what will be her lif...
