Part 1 : CREEP PERVY | Complete

Chapter 31

Bigla akong na dismaya ng sobra.

"P-pero.. malalaman nyo rin naman po, sangayon hindi ko po alam kung bakit po hindi pa sinasabi sainyo, pero...." Nag dalawang isip ito.

"Ikinasal na po si Sir Wrytt matagal na, taon na po ang naka lipas" Pahina ng pahina ang boses nito pero rinig ko parin.

Parang nag eco sa isip at tainga ko ang sinabi nya. Bumigat ang pag hinga ko sa nalaman.

Kasal na sya? Tapos nandito ako sa pamamahay nya, dalawang ilang beses may nangyari sa amin, tapos kasal na pala sya?

"N-nasan ang asawa nya?" Tanong ko pero nanahimik na ito. Napa kuyom ang kamao ko.

"Pwede kanang lumabas." Sabi ko rito na agad naman syang lumabas.

Nang mawala na sya sa paningin ko saka ako napa sandal sa upuan at napa hawak sa dibdib.

Na ninikip iyon. Hindi ako tanga para hindi malaman kung anong ibig sabihin nito.

Pero bakit? Bakit kailangan pang maka ramdam ako ng kanito sa lalaking iyon.

At bakit kailangan sa taong may asawa na pala. Bakit ako sinusundan ni Wrytt? Bakit nya ginagawa ang lahat ng to kung kasal na sya?

Oo nga. Simula ng tumuntong ako dito. Hindi ako nakakalabas ng kwarto nya. Dahil ba nandito ang asawa nya?

Kwarto nya ba talaga ito o isa sa private room nya. Dito lang nya ako ikinukulong para hindi ako makita.

Hindi ko namalayang tumulo na ang luha ko. "Nakakainis!" Inis kong bigkas.

Nakakainis! Pakiramdam ko na nira ako ng may pamilya na.

Ilang oras akong umiyak hanggang sa kusa na iyon tumigil. Pero na nanatili ang sakit.

Hindi ko na naigalaw ang pagkain ko at natulog nalang ako matapos kong umiyak.

Nagising nalang ako ng maramdaman kong may humaplos sa mukha ko.

Bumungad sa pag mulat ko ang mukha ni Wrytt. Naka titig ito sa akin, seryoso ito.

Umiwas ako ng tingin sakanya saka ako bumangon.

"You didn't eat your food. Why?" Tanong nito.

"Wala akong gana" Sagot ko dito. Pansin ko ang pagiging matamlay ko.

"Is there something wrong?" Tanong pa muli nito.

Umiling ako. "Wala. Kailan ba ako uuwi?" Pag iiba ko ng usapan.

"Until I get you pregnant. That's where you can go home to let them know that you're coming with me." Paliwanag nito.

Napa lingon ako sakanya. Ang kapal ng mukha nya para sabihin iyan. Buntisin ako gayong may asawa na sya.

"Hindi ko gustong mabuntis sa rapist ko." Diretso ang tingin na sabi ko sakanya.

"I don't care." Balik na sagot nito.

"I don't want to have a family with you. Kina mumuhian kita." Napa lunok ako sa sinabi ko.

Ako mismo ang na saktan sa sinabi ko. Pero tama lang iyon. Baka kakaganito ko sakanya maisipan nyang iuwi at tigilan ako.

Mas maganda iyon para na rin sa relasyon nya sa asawa nya. Hindi ko pa man nakikita ang asawa nya pero alam kong masasaktan sya once na malaman nya.

Habang hindi pa ganoon ka sobrang lalim itong na raramdaman ko kay Wrytt mas magandang tigilan na nya ako.

Hindi na nag tumugon pa si Wrytt. Sahalip ay naging tahimik itong naka titig lang sa akin.

Iniwas ko ang tingin ko sakanya. Tumunog bigla ang tyan ko na ikina pula ng mukha ko.

Panira tong gutom ko sa atmosphere meron ngayon! Nakakahiya!

"I'll get some food for you." Naramdaman ko ang pag tayo nito sa kama at nag lakad na paalis.

Naging tahimik ang kwarto. Biglang may nag ring dahilan para mapa lingon ako sa gilid ko.

Cellphone iyon ni Wrytt. Ayaw ko man kunin ay nilapitan at tinignan ko kung sino ang tumatawag.

"Marie?" Bigkas ko sa pangalan.

Tbc.