City Lights & Country Hearts (SS #1)

Chapter 21: Drop

Happy 500 reads, lovies! Thank you so mu-

-

"Cian!"

My attention shifted to Lionel na ngayo'y patakbong papunta sa direksyon ko. His eyebrows raised as soon as he saw me.

"Anong problema, dude?" Tanong niya.

I shook my head and inserted my phone back in my pocket. "Let's go," sabi ko sa kaniya at naglakad na kami pabalik sa party.

Dinaluhan ko si Hugo na umiinom lang habang nakamasid sa kaniyang kapaligiran. Kinuha ko ang isang bottle ng whiskey and poured a hefty amount on my glass.

I'm supposed to be bragging by now, pero parang umurong ang buntot ko. I shouldn't be afraid, right?

So, what kung narinig niya ang ginawa namin ni Camille kanina?

I drank the liquor straight. Kaagad na nagbaga ang aking lalamunan sa init at bigat ng inumin. Kumuha ako ang isang lemon at sinipsip ang juice nito, para maibsan ang init sa aking lalamunan.

Nagsalin ulit ako ng inumin sa'king baso at ininom ito kaagad. I wiped the excess liquid at the side of my mouth.

Napansin ko naman ang mga mapanuring mga mata ni Hugo. He's silently watching me while taking a sip of his whiskey. Nakailang baso na 'ba ang gagong 'to?

"Were you caught?" biglang tanong ni Hugo, kaya napaubo ako dahil sa asik ng lemon at pagkagulat.

He really knows how to hit the spot. Sinamaan ko siya ng tingin, habang nagsasalin ako ng inumin.

Nasaan na ba ang dalawa? Kaya ayokong naiiwan kami ni Hugo, very observant pa naman ang lintek.

"N-no," depensa ko sa sarili at umiwas ng tingin.

I heard an airy laugh from him. Parehos sila ng tawa ni Tyson. Ganito ba talaga kapag abogado? Dapat parang pang tatay na rin ang tawa.

"You're guilty, Del Fuego," aniya at uminom sa kaniyang inumin, habang napapailing.

"Dude, really... walang may nakakita sa'min and I had a great time with her," wika ko at sinindihan ang isang stick ng Marlboro white.

"Kung gano'n, why do you look so defeated, hmm?"

Hindi ka talaga makakatakas sa mga mata ng isang Atty. Hugo Montenegro. Dinaig pa ang matanglawin. Kaya bagay na bagay sa kaniya ang pagiging abogado, masyadong usyosero.

"None of your business, Attorney."

Tumaas ang isa niyang kilay sa sinabi ko. Alam na niya na kapag tinawag ko na siya sa kaniyang propesyon, he's about to cross the line. Kaya naman nagkibit nalang siya and shifted his gaze elsewhere.

Tahimik ko lang na inubos ang aking inumin habang paminsan-minsa'y napapasilip sa cellphone kong nakatungtong sa lamesa.

How the hell did that call get through?

Parang pinaglalaruan ako ng panahon. Sa dinami-rami ng oras na p'wede kong sagutin ang tawag niya, sa gitna pa talaga ng activity namin ni Camille.

Also, why does he sound so sarcastic kanina? Have a good night, daw, but 'yong boses niya'y parang ayaw akong patulugin ng maayos buong gabi.

He sounded so pissed and so disappointed in me.

Napakagat ako sa ibabang labi ko, habang matalim na nakatitig sa telepono ko. He must be thinking that I came here to find someone to fuck with.

He's partly right, but I'm here with my friends. Buti sana kung solo akong nagtravel. I'm here to have fun with my friends.

I heaved out a heavy sigh and drank the whiskey. Muli kong naramdaman ang mga nakakainis na mapanuring titig ni Hugo sa'kin. Tinaasan ko nalang siya ng kilay pabalik.