අතුල්‍ය

3වෙනි පරිච්ඡේදය

"හෙට ඉස්කෝලේ එන්න බැ බන් .අපි නිවාඩු දාමු"

ඈන් වට්සැප් ගෘප් එකට එවපු පණිවිඩයට කට්ටියම ලහි ලහියේ පිළිතුර යවන ගමන් හිටියේ.හැබැයි අතාරා නම් ඉස්කෝලේ යන්නැතුව ඉන්න හදන ඈන්ට හොදට ම බැන්නා.

" පිස්සු ද යමු.ඉස්කෝලේ කට් කරන්න එපා ."

" මොකො මොකො මේ උබට වෙලා තියෙන්නෙ .වෙනදට අපිට වඩා ඉස්කෝලේ එන්න කම්මැලි උබ මොකද එකපාරට .."

" නිකන් බන් ගෙදර ඉන්න කම්මැලි ."

"ඇයි උබ ගෑනි බලන්නද යන්නෙ"
ඒපාර නම් තාරුකී.පොඩ්ඩ ඇත්තං ඇවිලෙන එයා එයාගෙ යාලුවන්ගේ ඕනම වෙනස්කමක් ඉක්මනට අදුරගන්න කෙනෙක්.

අතාරා එකපාරට ගැස්සුනා ..ඔව් විනාඩි කීපයක් පෝන් එක දිහා බලාගෙන හිටිය එයා කල්පනා කලේ ඇත්තටම මොකක්ද මේ වෙනසට හේතුව කියල ..ඉස්කෝලේ ගිහින් ඉගෙන ගන්න තියෙන උවමනාවද නැත්තං අර ඇස් දෙකද????
නැ නැ අතාරා එයාගෙ කම්මුලට තුන්පාරක් විතර ගහල හරි සිහියට එන්න හැදුවත් එයගේ සිතුවිලි කොහේදෝ දුවනවා ..එයාට අල්ලන්න බැරි දුරකට දුවනවා.හැබැයි අතාරාට එ සිතුවිලි දුවන එක නැවැත් වීමේ ආසාවකුත් නැ.

"හරි එහෙනම් හෙට ඉස්කෝලේ එමු"

අන්තිමට කට්ටියම එලෙස කෙලෙස හෝ
එකග වුනා .

උදේ 6.30ට බස් එකෙ නැග්ගත් කවදාවත් වේලාසන පාසල් ඒම හීනයක්ම වුණා .එදත් බෙල් එක ගහන්න විනාඩ් 5කට කලින් ඉස්කෝලේ ඇතුළට අතාරායි විශ්වි පැනගත්තා.එයාලගෙ පන්තිය තියෙන බිල්ඩින් එකට යන පාරෙ දෙන්නම ඉතින් උදේ දුටු විනය බාර මිස්ගේ දර්ශනීය දසුන අගය කරමින් ඉස්සරහට එනකොටම ..,

"ගුඩ් මෝර්නින් "

මුලු බිල්ඩින් එක පුරාවටම ඇහිච්ච ඒ සද්දෙත් එක්ක අතාරා කෙලින්ම බැලුවෙ 9 වසර පන්තිය දිහා.අර ඇස් ......තෙතට බර වුනු ඒ ඇස් දිලිසෙනවා .කාපි යකා කියල එ වෙලෙම silent bell එක වැදුන නිසා දැන් හෙලවෙන්නවත් බෑ.ඉතින් අතාරා ඒකට හිනාවක් දුන්න මිසක් වචනයක් දෙන්න ගියෙ නැ.හැබැයි ඇස් ගත්තෙත් දෙන්නට දෙන්න නෙවෙයි.අතාරාගෙ පපුව ගැහෙන සද්දෙ දැන් ලග ඉන්න විශ්විටත් ඇහෙනවා කියල අතාරට දැනිච්ච ගමන් bell එක ඉවර වුණත් හරි අතාරා අත දිගෑරලා එයගේ දකුණු කම්මුලට ගහගත්තෙ වටේ පිටේ ඔක්කොගෙම අවධානය ලස්සනට මේ පැත්තට එනකොට.