26

623 87 142
                                    

ඔයාලා ජීවිතේ කවදා හරි අතහැරීම්, මගහැරීම් විඳල තියෙනවද...ඒක අව්රුදු ගානක් තරම් ලොකු කාලයක් වෙන්න ඕනෙම නැ... සමහර විට ඒක කල්පයක් තරම් දැනෙන එකම එක තත්පරයක් වෙන්න බැරිද... එකම එක තත්පරයකට ආදරණියෙක් අපෙන් ඈත් උනාම දැනෙන අසරණකම වෙන්න බැරිද.... ජීවිතේ සමහර වෙලාවට අපිට ඒවා අකමැත්තෙන් උනත් දරාගන්න වෙනවා...ඇත්තටම සමහර වෙන්වීම් කියන්නෙම ආදරය වාන්දාන නැවත මුනගැහීමක ආරම්භයක්.. එහෙම නේද...?

"අ....අනේ ම්..මහත්තයෝ... මාවත් එක්කන් ප්..පලයල්ල කෝ... අනේ ම්..මේඝ.. මාව දාල යන්ට එපා නේ.... මන් කරදර කොරන්නේ නැ න්..නේ..."

මගෙන් තත්පරයක්වත් ඈතට යන්න ලෝබකම් කරපු චූටි මගේ සරමේ කොනක් අල්ලන් කදුළු වැක්කෙරුවා...

"උඹට මුහුද එක්ක අංකර අල්ලන්න බැ වස්තුවේ... මන් ඉක්මනට එනවා නේ රත්තරන්... උඹ දොයියලා හෙට උදේ ඇස් අරින්න කලින් මන් ඇවිල්ල ඉදි.. ම්ම්..."

කොල්ල හිටියේ එයාව මුහුදු එක්කන් යන්න කිය කිය ඇස් වල කදුළු පුරවන් මට ඇවටිලි කරන ගමන්...එත් මුහුදු යනව කියන්නේ විනෝදෙට යන ගමනක්‌ නෙවෙයි... ධීවරයෙක් කියන්නෙම වෙලාවකට මුහුදත් එක්ක හාද වෙන තවත් වෙලාවකට බඩ වියත රැක ගන්න බඩට බත් ඇටයක් නැතුව,ගොඩබිමක් නැතුව මහා මුහුදක් මැද්දේ මුහුද එක්ක අංකර අල්ලන මනුස්සයෙක්ට... මගේ කොල්ලව එහෙව් ගමනක්‌ එක්කන් යන්න මන් හිත හදාගන්නේ කෝමද....උදේ මුහුදේ නටන්න එක්කන් ගියාම සතුට දොරේ ගලපු කොල්ලගේ මූනු පොඩ්ඩ හවස මං මූදු යන්න හදනකොට මැලවෙලා ගියා...

"මරියා... මන් එනකන් චූටිව පරිස්සමින් බලාගන්න.... මගේ චූටි මැණිකේ හිටියොත් මරියා අත්තම්ම අරවා දෙනවා නේද.. ම්ම්... ජාඩි... අර කුස්සියේ තියෙන එව්වා ඒවා උයලා දෙනවා නේද...".

"

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
කළුවර මල් (Ongoing )Donde viven las historias. Descúbrelo ahora