කළුවර මල් (Ongoing )

37

දන්නවද...? ජිවිතේ සමහර කාර්තු හ‍රි කටුකයි....ඒවා දරාගන්න බැරි තරම්ම..... ඒත් අපිට අත අරින්නේ නැතුව දරාගන්න වෙනවා....ඒ අපි වෙනුවෙන්ම නැතත් අපි වටේ ඉන්න අපේ ආදරණීයෝ වෙනුවෙන්....
හැබැයි දන්නවද....කටුක කාර්තුවකත් පතොක් මල් පිපෙන කාලයක් එනවා කියලා........ ඒ කාලේදි අපි හරි ශක්තිමත් ආත්ම වෙනවා... අපිම අපේ වසන්ත කාලේ ලියාගන්නවා.....

ඒත් ඇත්තටම....උහුලන්ට බැරි තරම් දුක් කන්දක් කර ගහපු හදවතේ ඉරි තලාපු තැන් ආයේ හදන්න පුළුවන්ද...කැලලක්‌ වත් නොපෙනෙන ගානට........? අර කියන්නත් වගේ... මගදි මුන ගැහුන වෙද දුරෙක්ට හදවතක්‌ මසා නිම කරන්න පුළුවන් ඇති .... හැබැයි...අංශු ගානට බිදිලා ගිය....
පුංචිත්තෙක්‌ ගේ හදවතක්‌ මහන්නේ කෝමද....ඒ ඉරි තලාපු තැන් වල කැළැල් වහන්නේ කොමද....?.. ඌ ඒ කැළැල් දකින දකින ගානට හිත රිදව ගෙන අඩන්න ගද්දි නලව ගන්නේ කෝමද.....?

මං දන්නවා.. ප්‍රශ්න ගොඩයි එහෙම නේද....? ම්ම්ම්... එත් මේඝ හාමු අද ඔය හැම ප්‍රශ්නෙකටම උත්තර දෙන්නම්.....

"චූටි මැණිකේ.........!"

"ඕඕ......"

"උඹ කොහෙද අද යනවාය කිව්වේ....... ම්ම්...."

මං උන්නේ වෙනද වගේම උදේ පාන්දර file ගොඩක එබිලා වෙද්දී... කොල්ලා කියාපු දේ වත් අහගන්න ඉස්පාසුවක් නැති උනා....ඌ කොහෙද යන්න ලෑස්ති වෙද්දී තමයි මට ආයේ අහන්න මතක් උනේ...

"අනේ මං කිව්වේ ඔයැයිට.......අර ලන්දට එහා තියෙන මඩ වගුරට...."

"දැන් ඇයි උඹ ඕවායේ බඩ ගාන්නේ......"

"අනේ මං ඔයැයිට කිව්වේ අනේ...අනික ඉක්කනට එනවා නොවැ....ඔයැයි වැඩ ටික කරගන්ටකෝ..."

"කිව්ව‍ දේ තමයි අහන්නේ......."

"උඩහවෙලේ ගෙදර කිරි අම්මාට පන් කොළ ටිකක් කපලා දෙනවාය කියල මං පොරොන්දු උනා නොවැ....."

"අර මක්කටද පන් කොළ....ම්ම්..?"

"පැදුරක් වියන්ට අනේ....... ඇයි මං කිව්වෙ.... ඒයැයි ගේ මිනිබිරි ගැබ්බරින් නොවැ...... ලබන පෝයට කලින් ඒකා එලි බහිලු ඕන්....ඉතිං අලුත් පැදුරක්‌ වියන්ට ඕනෙය කීවෙ.... කිරි අම්මට පුළුවනැයි අක්කණ්ඩිව තනියම දාලා ඕවයේ බඩ ගාන්ට... ඇරත් එයැයිට දැන් හරි.... යට වයසයි නොවැ..."