KAN VE RÜYA: VAMPİRLER

Bölüm 11, Part I: Suçlu

"Alara noldu? "Alara'yı çıkardım karavandan. Kollarından tutmuş sarsıyordum kendine gelmesi için ancak konuşamıyor ağlıyordu. Bırakıp Demirin ardından karavana daldım. Kerem yüzüstü yerde yatıyordu. Çıplak gövdesi ve elleri de kafasından oluk oluk akan kana bulanmıştı.. Kafasına vurduğunu düşündüğüm kanlı bir dekoratif taş parçası vardı. Dağılmış yatağın yanındaki komidinin üzerinde taşı sergileyen ayaklar kalmıştı.

Düşerken kanlı elleriyle masaya tutunmaya çalışmış ancak bilincini açık tutmayı başaramamıştı Kerem. Mutfak avuçlarını kaplamış kanla sıvanmıştı.

Bunu Alara yapmıştı. Karavandaki ağır kan kokusu midemi bulandırıyordu. Sadece benim değil Demirinkini de bulandırmış olmalıydı ki Kerem'e bakamıyor ve derin nefesler alıp veriyordu.

"Demir.. Çıkalım. "Kolundan çekiştiriyordum ancak benimle gelmiyordu.

"Demir.. "Kafamı önüne eğip yüzüne baktığımda kızarmış gözler gördüm. Hemen gözlerini kapatıp kafasını çevirdi.

"Beni kan tutuyor da.. Çık sen, Alaranın temizlenmesine yardım et. Ben gelene kadar tuvaletten çıkmayın. "Demirin dediklerini yaptım. Ellerim titriyordu. Korkuyordum. Ölüden mi, kıpkırmızı gözlerden mi emin değildim ama korkuyordum. Dağılamazdım. Alarayı toparlamalıydım. Titreye titreye de olsa onu sarmalayıp tuvalete götürdüm.

"Yüzünü silelim.. "Gördüklerim gözümün önünden gitmiyordu. Koku burnumdan silinmeyecek gibiydi.

"Mira.. "Alara güçlükle kusmuğunu tuvalete yetiştirdi. Saçlarını tuttum. Yer tuvaletiydi ve çömelip içinde ne varsa çıkardı. Ağlamaya devam etti.

"Ambulans.. çağırdık mı? "

"Demir ilgileniyor. "diyebildim. Bence çoktan ölmüştü Kerem. Neden ona bunu yapmıştı bilmiyordum ama.. Kerem'in suçlu olduğuna emindim. Alara böyle bir şey yapmazdı. Yapamazdı. Zorunda kalmış olmalıydı.

Ağlamayı kesip sessizce tuvaletin başında oturmaya başladı Alara. Kapı tıklatıldı.

"Mira. "Demirdi. Kapıyı açtım.

"Karavanı kilitledim. Çok fazla set çalışanı kalmadı. Onlar da çıkınca halledeceğim ama o zamana kadar beni arabada beklemenize ihtiyacım var. "Gözleri kanlı değildi. Düzelmişti.

"Ambulans çağırdın.. değil mi? "dedi Alara. Demir bana baktı. Gözlerindeki çaresizliği hissedebiliyordum. Tekrar Alaraya baktı.

"Nabız almadım Alara. "Ölmüştü. Alara öldürmüştü onu. Ağlamaya başladı. Kendine vuruyordu. Ellerini tutup engellemeye çalışıyordum.

"Kıyafetinde kanlar var. Enesle Melisa görecek. Halini de görecekler.. "Kimse görmemeliydi. Ne yapacaktık?

"Görsünler. Katilim ben. Polisi çağırmanız gerekiyor. "Kendini savurup duruyor, zarar vermeye çalışıyordu ve tutmakta zorlanıyordum. Demir içeri girdi.

"Alara. "Sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Alara. Alara! Zorunda kalmasan ona vurur muydun? "Kafasını sağa sola salladı.

"Öyleyse, ben halledeceğim. Polis falan çağırmayacağız. Sen iyi olacaksın. Şimdi sakin ol. "Sakinleşti. Bıraktı Demir.

"Çıkarabildiğin kadar çıkar lekeleri. Geliyorum hemen. "

"Kalk hadi Alara. "Kalktı. Ağlamayı da kesmişti. Sakindi. Mendil ıslatıp ıslatıp kurumuş kanı çıkarmaya uğraşıyorduk. Gömleğindekiler belli belirsiz bir hal almıştı ancak.. kotunda kan mı diye sorgulatacak koyu kahve izler vardı.