ထာ၀ရနဂါး တန်ခိုးရှင် ( လုမင် ) Book 2 ( ch 986 - )ခွင့်ပြုချက်ရပြီး

1396 - 1400

အပိုင်း ( 1396 ) မြောက်များစွာသော ကျွမ်းကျင်သူများ။

ဤသို့ဖြင့်၊ ရှေးဟောင်းဉာဏ်အလင်းသစ်ပင်နှင့် တောင်နှင့်မြစ်ပန်းချီကားတို့၏ ယွမ်စွမ်းအင် စုပ်ယူခြင်းများ မငြိမ်သက်မီ သုံးရက် သုံးည ကြာခဲ့သည်။

တောင်နှင့်မြစ်ပန်းချီကားက ကြွယ်ဝသော ယွမ်စွမ်းအင်များနှင့် ပြည့်နေပြီ။

လုမင်လည်း တောင်နှင့်မြစ်ပန်းချီကားကို သိမ်းလိုက်သည်။

နောက်ပိုင်း နေ့ရက်များကတော့ လှုပ်ရှားမှုမရှိပါ။ လုမင်လည်း ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် သိုင်းပညာကို နေ့တိုင်း လေ့ကျင့်လေ့ကျင့်နေခဲ့သည်။

လဝက်ကြာပြီးနောက် လုမင်လည်း ယွမ်လု၏ ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် အပြည့်အဝ လိုက်လျောညီထွေ ဖြစ်ခဲ့ပြီ။ ထိုအချိန်တွင် လုမင်က ရေခဲလှိုဏ်ဂူတံခါးကိုဖွင့်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။

"အစ်ကိုလု"
သိမ်မွေ့သော အသံတစ်ခု ထွက်လာသည်။

အသံလာရာကို လုမင် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ချိုး မောင်နှမဖြစ်သော ချိုးရင်ရင်နှင့် ချိုးဟောက်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

"ချိုး မိန်းကလေးနဲ့ ညီနောင်ချိုးပဲ၊ တိုက်ဆိုက်လိုက်တာ"
လုမင် ပြုံးလိုက်သည်။

"ညီနောင်လု၊ ဒီအတောအတွင်းမှာ မင်းလည်း အသားကျသွားပြီထင်တယ်"
ချိုးဟောက်က သူ့ခေါက်ယပ်တောင်ကို ဝှေ့ယမ်းပြီး ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။

အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် ချိုးဟောက်က အတော်ချောမောသည်။ ဝတ်ရုံရှည်ကို ၀တ်ဆင်ထားပြီး ခေါက်ယပ်တောင်ကိုင်ထားသော သူ့ပုံစံက ချမ်းသာသော သခင်လေးတစ်ဦးနှင့်ပင် တူလှ၏။

"ငါ အဆင်ပြေသွားပါပြီ"
လုမင် ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ကောင်းတာပေါ့၊ ငါတို့ ဈေးသွားမလို့။ အစ်ကိုလု... နင်ရော ငါတို့နဲ့ လိုက်ချင်လား"
ချိုးရင်ရင်က ပြောသည်။

"ဈေးလား၊ ကောင်းသားပဲ"
လုမင် ချက်ချင်း သဘောတူလိုက်၏။ သူသည်လည်း လွန်စွာ သိချင်မိသည်။