" ආදරණීය ප්‍රාර්ථනා.. " [ completed ]

23 කොටස

අල්මාරිය පිටි පස්සෙන් දොරක් ඇරිලා ගිහින් නතර උනාට පස්සෙ මමයි සහ්‍රසයි වැඩි වෙලා ඉන්නෙ නැතුව එහෙමම අල්මාරිය පැත්තකට තල්ලු කරලා දලා ඇරුණ දොර ඇතුලෙන් ඇතුලට ගියා..

වටපිටාවෙ මෙලො එලියක් නැති නිසා මගෙ ෆොන් එකෙ එලියත් කාමරෙ සර්ච් කරන්න මදියි කියල තෙරුන සහ්‍රස උගෙ ෆොන් එකත් අරගෙන් ටොච් එකකුත් ගහගෙන එහෙමම ඉස්සරහට ගියා..

ඌ යන පස්සෙන්ම මමත් වටෙටම ඇස් යව යව යද්දි අහක බලාගෙන ආපූ මම මොකක් හරි එකක වැදිලා ඒක උඩ තිබ්බ මොකක් හරි බිදිලා යන සද්දෙත් එක්කම බිමට වැටෙන්න ගියපු පාර මට ටිකක් එහායින් ඉදපු සහ්‍රසව පැත්තකට තල්ලු කරේ ඒ කැඩිලා ගියපු වීදුරු කටු කෑලී පිටින් මගෙ උරිස්සත් කපාගෙන බිමට මහ සද්දෙන් ඇදගෙන වැටුණ පාර...

" ඒ ශාකී උබද හොදින්ද....... ?? "

" ඔව් ඔව් අවුලක් නැ මචං....... "

සහ්‍රස බිම වැටිලා ඉද්දිම මගෙන් එහෙම අහගෙන නැගිටින්න හදපු නිසා මමත් උරිස්ස තුවාල වෙලා ලෙ ගලන එක ඌට නොකියා ඉදියේ ඌත් බොරුවට කලබල උනොත් වැඩෙ අවුල් වෙලා යන්න පුලුවන් නිසා..

" මේ හැමතැනම ඇයි බන් වීදුරු තියලා තියෙන්නෙ.... ?? "

" එකනම් මාත් හරියට දන්නෙ නෑ බන්..."

උරිස්සට වැටුණු වීදුරු කෑලී නිසා හුඩි එකත් ඉරිලා ඒ උඩින් ලේ මතු වෙද්දි කොච්චර වෙදානවක් උනත් ඒක කාගෙන මන් එහෙමම ඉස්සරහට ඇදුනේ මට මොනවා උනත් මන් හොයන මනුස්සයාව හොයා ගන්න ඔන නිසා.

" ශාකී මෙහෙට වරෙන්කො......... "

මට ඉස්සරහින් ඇවිදන් යන සහ්‍රසට මගෙ අත එච්චර නොට් උන්නෙ නැති එකට දෙවියන්ට පින් දෙදී මන් ඌ කතා කරපු පැත්තට අඩිය ඉක්මන් කරේ ඇගෙන් දැන් වෙද්දි සැහෙන ලේ ප්‍රමානයක් එලියට ගිහිල්ලත් තාමත් හිතේ හයියට ඇග වැඩ කරන නිසා....

" ඇයි මොකක්ද සහ්‍රස...... ?? "

" උබට පෙනවද අර අතන තියෙන පොත් රාක්කෙ...... ? "

සහ්‍රස උගෙ අතෙ තිබ්බ ෆොන් එක අපිට ටිකක් ඈතින් වෙන්න තිබ්බ දුවිලි වලින් නෑවිලා ගියපු පොත් රාක්කයක් පෙන්නද්දි මන් ඒ දිහා ඇස් දෙකත් හීනී කරලා බැලුවෙ මේ වගෙ කාමරයක් ඇතුලේ මේ වගෙ පොත් රාක්කයක් තියන් ඉන්න නූජ්ලට පිස්සුද කියලා හිතා ගන්න බැරුව.