" ආදරණීය ප්‍රාර්ථනා.. " [ completed ]

52 කොටස

" සීතලයිද ? "

" ම්ම් ටිකක් "

" එනවද එහෙනම් මගෙ ලගට ? "

" හා !! "

මෙච්චර වෙලා පිනි බබා කාර් එකෙ බොනට් එකට හෙත්තු වෙලා සීතලේ වෙව්ල වෙව්ල ඉදපු මම ශනල් අයියගෙ අත් දෙක අස්සට පැනලා ශනල් අයියට ගුලි උනේ හිනා වෙවීමයි...

අද ඉස්කොලේ ඇරිලා ආයෙම කට්ටිය ගෙදර ආවට පස්සෙ අපෙ උන්ට අද ගෙදර යන්න බෑ කියලා මෙහෙම නැවතුණ පාර වෙනදා වගේ බැල්කනි එකට පැනලා ශනල් අයියට එන්න බැරි නිසා ලා පිනි පොද වැස්සෙ මන් ශනල් අයියා හොයාගෙන ගෙදරින් එලියට බැස්සෙ අඩුම කැප් එකක්වත් ඔලුවට දා ගන්නෙ නැතුව..

" සීතල හදා ගන්න තමයි ඔය !! "

ලේන් එකේ තාර පාරේ අයිනක ලොකු ලයිට් කනුවක් ලගට වෙන්න කාර් එකත් නවත්ත ගෙන ඉදපු ශනල් අයියා දැකලා මන් දුවගෙන ගියපු පාර ශනල් අයියා මාව ලගට අරගෙන කොන්ඩෙ උඩට වැටිලා තිබ්බ පිනි බින්දු අයින් කරේ එහෙම කිය කියමයි...

" ඉතින් ඔය ඉන්නෙ සීතල නැති කරන්න අයන් එකක් මට... "

ශනල් අයියගෙ අත් දෙක අස්සට පැනලා මමත් හිනා වෙවිම එහෙම කියද්දි ශනල් අයියටත් හිනා යනව මට ලාවට වගෙ ඇහුණා..

ඇත්තටම කියනවනම් ශනල් අයියා ගාවින් එන ලා රස්නි උණුසුම් ගතියට මන් මාරම ආසයි.. මොකද ඒක සීතලටත් , රස්නියටත් දෙකටම ගැලපෙන තරම් ගානට තිබුණ නිසා..

ඒ වගෙමයි ශනල් අයියගෙ අත් දෙක අස්සට පැන්නාම ගහක් බදා ගත්ත වගේ මාව වැහිලා යනවා... එතකොට මට ඔනෙ තව තව ශනල් අයියගෙ අත් දෙක අස්සට පැනලා හැන්ගිලා ඉන්න විතරමයි..

මෙතන හරි හෙවණයි......

මන් හත වසරේදි මට මගෙ අම්මා නැති උනත් හරි මට ආයෙම ඒ වගේ ආදරණීය උණුහුමක් මුලින්ම දැනුන කෙනා තමයි ශනල් අයියා කියන්නෙ....

මන් ඒ ඇයි කියන්න දන්නෙ නැහැ. ඒත් ශනල් අයියාගෙ පිරිමි පපුවෙන් මට හැමවෙලෙම දැනුනේ අම්මෙක්ගෙ කිරි සුවද වගෙම අම්මෙක්ගෙන් දැනෙන ඒ ආදරේ.....

ඉස්සරහල් හැම වෙලෙම කොස්ස ලගින් මැස්ස යන්න බැරුව ඉදපු අපි දෙන්නා අද මෙහෙම ආදරෙන් තුරුල් වෙලා ඉද්දි ඇත්තමයි මට හරි ලොභයි... මේ හැගීමට පන දෙන්න පුලුවන් උන එකට මන් ඉන්නෙ කියා ගන්න බැරි තරම් ලොකුම ලොකු සතුටකින්...