" ආදරණීය ප්‍රාර්ථනා.. " [ completed ]

26 කොටස

" කොහෙද ඔයා ඉන්නෙ... ? "

ඇත්තටම මන් ශනල් අයියගෙන් එහෙම ඇහුවෙ ඇයි කියන්න අහපු මමත් දන්නෙ නෑ.. එත් ෆොන් එක ඇතුලෙන් ඇහුණු වැස්සෙ සද්දෙත් එක්කම මම නැගිටලා ගිහින් මගෙ කාමරෙට අල්ලලා තියෙන පොඩි බැල්කනි එකෙ දොර ඇරියේ එලියෙ වහිනවවත්ද කියලා බලන්න..

ඉතින් ඔව්... හිතුවත් වගෙ එලියෙ හොදටම වහිනවා තමයි...

"........... "

ඉතින් දැන් එහා පැත්තෙන් උත්තර නෑ.. මේ යකා මොනවා කරනවද මන්ද... මහ රෑ කොහෙ ගිහින්ද මූ.... !!! ඇහුවට කියනවද ඉතින්...

ශනල් අයියාගෙන් කිසිම උත්තරයක් නැතත් වැහි පොද වැටෙන සද්දෙ මගෙ කන් දෙක ඇතුලෙන් ගලාගෙන යද්දි නිදි මතත් පැනලා ගියපු මම ඇරපු බැල්කනි දොරෙන් එලියට ගියා...

එලියේ හොදටම වහිනවා.. ඒත් අද මටත් ඒ වැස්සෙ තෙමෙන්න හරි ආසයි වගෙ...

කවදවත් නැතුව මගෙ හිතත් අමුතුම තැනක අමුතුම විදිහට නැවතිලා තියෙන නිසා මමත් ගිහින් බැල්කනි වැටට හෙත්තු වෙලා වහින වැස්සෙ හැටියත් එක්ක උනත් පායලා තියෙන හද දිහා බලාගෙන හිනා උනා.....

දෙන්නගෙන් කවුරුත් තාමත් කතා කරේ නැ... ඒත් එහෙමයි කියලා ෆොන් එක කට් කරලා නිදා ගන්න උවමනාවක් මට ආවෙත් නෑ..... ශනල් අයියා ලග මගෙ හිතෙ තියෙන හැගීම් කොයි වගෙද කියන්න තාමත් මට හරි ප්‍රශ්නයක්නම් තමයි..

ඒත් කමක් නැ.... මට මෙහෙම ඉන්න එක හොදයි....

" හද හරි ලස්සනයි.... "

ඔව් ඒ කතා කරේ මම... මෙච්චර වෙලා වැහි පොද අස්සෙන් අහසෙ පායලා තියෙන හද දිහා බලාගෙන ඉදපු මට ඉබේටම වගෙ එහෙම කියවුනා..... ඒත් එහා පැත්තෙන්නම් තාම උත්තරයක් ආවෙ නැ..

" i dont need any reason to smile , it comes automatically when i see you... "

අහස දිහා බලාගෙනම අර කාලෙකට පායන මගෙ හිනාවෙන් මන් වෙනම ලොකෙම අතරමන් වෙලා ඉද්දි එහා පැත්තෙන් ශනල් අයියගෙ කට හඩ ඇහුනත් සිහියෙන් ඉදපු නැති නිසාම මට ශනල් අයියා කියපු දේ හරියට ඇහුනෙ නෑ. එහෙමයි කියලා මන් ඒ ගැන ආයෙම අහන්න ගියෙත් නෑ....

මොකද මේ වෙද්දි මන් ගොඩක්ම ආස කරලා තිබුණේ  අපි දෙන්නා අතරෙ තිබුණ නිහඩතාවයට..........