အပိုင်း (၄၁၄)
သူမ နန်းပေါင်ရီကတော့ ဘယ်တုန်းကမှ ဘယ်သူ့ကိုမှ မကြောက်ပါချေ
ရှောင်းယီက သူမကိုစိုက်ကြည့်၍ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့လက်ချောင်းများနှင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။
နန်းအိမ်တော်က ကောင်မလေးက တကယ်ကြီးကိုပဲ....
သူ့နောက်က လိုက်နိုင်တယ်...
ဒုံခနဲ မြည်သံနှင့်အတူ နွေဦးကျောက်စိမ်း စံအိမ်၏ ရှန်ကျင်းမြို့တော်မှာ တရားဝင် ကပြမဲ့ ပထမဆုံး ပြဇာတ်က ကားလိပ် ဖွင့်ခဲ့လေပြီ။
နန်းပေါင်ကျူးက ဖြူဖွေးနူးညံ့ကာ ပြည့်ဝိုင်းပြီး သူမ၏ ပြဇာတ်ဝတ်စုံကလည်း လှပနေသည်။ သူမက ဇာတ်စင်ပေါ်သို့ တက်လာ၍ ဝတ်စုံလက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။ မျက်လုံးလေးများသည် တောက်ပ၍ ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေပြီး အရင်စ ကလေသည်။
"ကျွန်တော်မျိုးမရဲ့ မိသားစုက ရုံဒင်းဘုရင်နဲ့ ကတိကဝတ် ရှိထားကြပါတယ်၊ မနက်ဖြန်ဆိုရင် လက်ထပ်ပြီး နန်းတော်ကို လိုက်သွား ရပါတော့မယ်၊ ကြားမိတာတော့ ရုံဒင်းရဲ့ ဘုရင်က မျက်နှာထား ဆိုးလှပြီး စိတ်ထားလည်း ဆိုးတယ်တဲ့ ကျွန်တော်မျိုးမက လှလှပပကြီး အနှိမ်ခံရမှာ ကြောက်မိပါရဲ့"
သူမက ဇာတ်စင်၏ ဘေးဘက်သို့ ခြေလှမ်း အနည်းငယ် လျှောက်လိုက်ပြီး သံသယ မကင်းစွာဖြင့် "ကြားမိတာတော့ ရုံဒင်းဘုရင်ရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာ ကျွန်မ မဟုတ်တဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက် ရှိပြီးသားတဲ့၊ လက်ထပ်ပြီး နန်းတော်ထဲကို ရောက်သွားရင် ကျွန်မက အေးစက်စက်နဲ့ ပစ်ထားခံရမှာ စိုးလှပါတယ်၊ ကျွန်မက လှပပေမယ့် သူ့ဆီကတော့ အထင်အမြင် သေးတာကို မလိုချင်ပါဘူး၊ သူကျွန်မကို လေးလေးစားစား ဆက်ဆံလာဖို့ နည်းလမ်း တစ်ခုကိုတော့ ကျွန်မ စဉ်းစားမိတယ်"
သူမက နိမိတ်ပြဖို့ လုံးဝ နှေးကွေးလေးလံ မနေသလို အဖွင့်ဇာတ်ဝင်ခန်းက အဓိကနေရာမှာ ကွက်တိ ဖြတ်ချလိုက်ပြီး သွေးသုံးစက်လောက် ပစ်ထုတ်လိုက်သလို။
ကျန်သခင်မကြီးက ကျယ်လောင်စွာဖြင့် မှတ်ချက်ပြုသည်မှာ "ဒါက ဘယ်လိုတောင် ဖြစ်ကတတ်ဆန်း နိုင်လွန်းရတာလဲ ... သီဆိုတာကလည်း ရှုပ်ထွေးပွေလီ နေတာပဲ၊ စာသားတွေကလည်း ဟာသပဲ၊ ပြီးတော့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို လေးစားဖို့ဆိုရင် သူက သူတော်ကောင်း တရား လေးပါးနဲ့ ရိုသေမှု သုံးပါးကို သည်းခံရမှာပေါ့၊ တရားဝင်ဇနီး သုံးယောက်နဲ့ မောင်းမလေးယောက် ထားတာက ဘယ်လောက် သာမန် ဆန်လိုက်သလဲ ... မောင်းမတစ်ယောက် အနေနဲ့က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တွက်ကပ်လို့ ရပါ့မလဲ ... ဒီပြဇာတ်က ကျင်းကွမ်မြို့မှာ ကပြပြီးပြီလား ... "
