Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Benden emir mi istiyorsun?" dedi Hyunjin sert bir ifadeyle. Kız titreyen gözleriyle karşısındakine bakıyordu. Cevap verecek cesareti bulamıyordu kendinde. Yapmaması gereken bir şeyi yapmamak için neredeyse nefes bile almıyordu.
"Bir sonraki emrime kadar sessiz kalmaya devam edeceksiniz. Emrim budur." dedi ve üstten bakışlarına devam etti Hyunjin. Kız bunun olacağını az çok tahmin ediyordu zaten fakat yine de hayalkırıklığına uğramıştı elbette. Yeri göğü inletebilecek güçteki Hwang Hyunjin'in neden yıllardır sessiz kaldığını anlamıyordu. İsterse tek bir günde istediğini alabilecekken neden yıllardır bekliyordu?
Neden onların bunu yaşamasına izin veriyordu?
"Neden size bu emri verdiğimi anlayamayacak kadar akılsız değilsin." dedi ve gerekli açıklamayı yeteri kadar yaptığını düşünerek sonrandırdı sözlerini. Kız bununla gözlerindeki hayranlık ve hafif hüzünle baktı Hyunjin'e. Ne olursa olsun yine de en çok ona güveniyorlardı. Ellerinden bir tek bu geliyordu.
"Kaç kişiyseniz toplanıp surların dışına çıkın."
Kız bir süre sonra zihninde yankılanan sesle Hyunjin'e çevirdi, az önce yere çevirdiği bakışlarını. Bu durum elbette dikkatini vererek olayları izleyen Felix'in gözünden kaçmadı.
Kız doğru duyduğuna ikna olduktan sonra derin bir nefes alıp başıyla selamladı Hyunjin'i. Ardından hızlı bir şekilde ayrıldı yanlarından.
"Devam edelim." dedi ve önden ilerledi Hyunjin. Felix önde olmak üzere diğerleri de onu takip etti.
////
Kısa bir süre sonra çoktan Kapya'nın meydanında dolanıyorlardı. Yerliler tezgahlarını açmış yavaş yavaş işlerine koyulmaya başlamışlardı.
İdam zamanı yaklaştıkça daha da gerildiklerini hissediyor fakat bir yandan da heyecanlanıyorlardı. Kaptanları dolaylı yoldan kendini gösterecekti ve bu her zaman yaşadıkları bir şey değildi.
Fakat bir sorun vardı, idama müdahalede herhangi bir sorun çıkarsa yandaşlar kurtarılamayacaktı ve yakalandıklarıyla kalacaklardı.
Changbin'in aklı bu düşüncelerle doluyken dikkatini başka bir şey çekti. İdam için hazırlıklar başlamıştı ve tahta düzenek kuruluyordu. Bazı yerliler heyecanla mırıldanıyor, idamı sabırsızlıkla beklediklerini söylüyorlardı.
Changbin kendini durduramayarak mırıldandı, "Neden ölüm görmeye bu kadar meraklılar anlamıyorum..."
Kendisi de zamanında bu tip insanlarla çokça muhatap olmuş olsa da asla aklı ermiyordu. Neden birilerinin ölümü onları bu denli tatmin ediyordu? Neden isteyerek böyle bir vahşeti izliyorlardı? Bir de öldürülecek kişilerin suçlu veya suçsuz olması bile önemli değildi! Ölümü görmeleri onları tatmin eden şeydi. Gerisi umurlarında değildi.
