Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Anlamadım?" dedi Hyunjin kendini durduramayarak. Kendini durdurmak istiyor muydu, kendisi de bilmiyordu.
Felix ise sınırlarındaydı. Birkaç gün içerisinde çokça kez duvarlarını indirmiş ve açık vermişti. Normalde konuşması kendisi için bile beklenmedik bir durumdu ve çok bile konuşmuştu. Üstüne üstlük karşısındakini öyle bir şoka sokmuştu ki söylediklerini açıklaması gerekiyordu. Fakat artık kelimelerinin tükenmişti, ağzından zorla çıkartıyordu.
"Onlara temas ediyorsun. Minho'ya gülüyorsun. Bana neden bir kez bile dokunmadın? Kirli miyim ben?" dedi Felix çocukça çıkmaması için kelimelerini özenle seçmeye çalışırken. Fakat ne kadar çabalarsa çabalasın amacına ulaşamamış, konuşmanın farklı yerlere çekilebilecek olmasına engel olamamıştı.
Kıskanıyormuş gibi geliyordu kulağa.
Hyunjin duyduklarıyla içinin ısındığını hissetti. Bir çocukla muhattap oluyormuş gibiydi. Gerçi çocukları çok da sevdiği söylenemezdi.
"Yani..." dedi Felix boğazını temizleyip hafifçe dişlerini sıktıktan sonra. Doğru kelimeleri yine ayıklamaya çalışıyordu.
"İlk gördüğünde bile temas etmek istemedin bana. Minho'nun büyüsüyle çektin beni kumsala. Bana temas edeceğin her türlü durumdan uzak duruyorsun, iki üç kez düşünüyorsun. Bu yüzden... Merak ettim." diye toparlamaya çalıştı en sonunda. Hayatı boyunca kurduğu en uzun cümleleri kurmuş olabilirdi. En yakınları bile onun bu kadar uzun konuştuğunu duymamış olabilirdi.
Hyunjin ise duyduklarını sindirmeye çalışıyordu. Elbette şaşırtıcı birçok şeyle karşılaşmıştı asırlık hayatı boyunca fakat zaman içinde öyle şeyler yaşamıştı ki hiçbir durum, hiçbir şey onu şaşırtmamaya başlamıştı bir müddet sonra. Her türlü durumla ve tehlikeyle karşılaşmış, her türden insanı tanımıştı. Fakat hayatı boyunca bir kez bile şu anki kadar şaşırdığını hatırlamıyordu.
Sonuç olarak, dakikalardır verecek bir cevap arıyordu fakat ağzını açıp tek bir kelime söyleyememişti. Bir şey söylemek zorunda değildi elbette, şimdiye kadar hiçbir şeyi yapma zorunluluğu olmamıştı. Fakat kendisi de merak ediyordu sorunun cevabını. Kuyrukluya cevap vermeyi geç, kendine bir cevabı yoktu.
Aslında vardı fakat henüz kendisi bunu kabul edemiyordu.
"Neden cevap vermiyorsun? Gerçekten kirli olduğum için mi?" dedi Felix daha fazla dayanamayarak. O da neden bunu bu kadar içselleştirdiğini bilmiyordu.
Hayatı boyunca suyun içindeydi, kirli şeylerden nefret ederdi. Bacakları oluştuğu sırada onun karşısında yere düştüğünde çamura bulandığı için Hyunjin'in onu kirli bulduğunu düşündü. Bazı konularda hafif bir çocuksuluğunun olduğunun farkındaydı fakat hislerine de engel olamıyordu.
