"Bana bak, sen beni hırsızlıkla suçlayamazsın!"
"Suçlarsam ne olur?"
"Hiçbir şey olmaz! Ben koskoca Firuze Parfümeri'nin ceo'su Mehmet Bera Özkayahan'ım, ya sen? Sen kimsin de senin suçlaman bir şeylere sebep olsun ha? Kimsin sen?"
Karadeniz damarım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
MEHMET BERA ÖZKAYAHAN
Kulaklarıma dolan telefon sesi eşliğinde gözlerimi araladığımda, eve gelir gelmez üst kata dahi çıkmadan kendimi bırakmış olduğum salonun ikili deri koltuğunda uyuyakaldığımı fark ettim. Arayanın kim olduğu merakıyla elimi koltuğun önündeki sehpanın üzerine uzatıp telefonumun ekranını görüş açıma soktuğumda, ekrandaki kayıtsız numarayı görerek kaşlarımı çattım. Ve gözlerimi yeniden yumarken aramayı onaylayarak telefonu kulağıma götürdüm.
"Alo?"
Arayan kişi, uykulu oluşum sebebiyle sesimi alamamış olacak ki; "Mehmet Bera'yla mı görüşüyorum?" diye sordu.
Duyduğum kadın sesi tanıdık gelmediğinden kaşlarımı çatarak, "Evet, siz kimsiniz?" şeklinde karşılık verdim.
"Ben Yeşim. Sade'nin annesiyim."
Ve duyduğum kişiyle gözlerimi açtığım gibi panikle ayağa kalktım. "B-buyurun?"
Beklemediğim telefon heyecandan kekeleme sebebim olurken, "Kusura bakma, bu saatte rahatsız ettim ama... Seninle bir konu hakkında konuşmak istiyordum," demesiyle derince yutkundum. "Hangi konu hakkında?"
"Sen ve Sade hakkında."
Bana kızından uzak durmamı söyleyeceğini fısıldayıp duran iç sesim yüzünden bir cevap veremeyişimi, yanlış anladı. "Tabii eğer sen de istersen..."
Sade'nin bu buluşmadan haberdar olmadığını hissederken, ondan gizli iş yapacak olmanın verdiği huzursuzluk eşliğinde teklifini kabul ettim.
"Ne zaman ve nerede isterseniz..."
🎴
Dün Sade'yle aramızda geçen beklenmedik yakınlaşma, Sade'nin kendini kollarımdan çekmesi ve bana hiçbir şey demeden arkasını dönüp apartmanın içine girerek kaybolmasıyla son bulmuştu. Ancak ben uykuya dalana dek aynı ânı kafamın içinde tekrar tekrar yaşatmıştım.
Sade'ye sarıldığımda... Farklı hissetmiştim. Bu, nasıl bir histi anlayamasam da... Bana tahmin edemeyeceğim kadar iyi hissettirdiği bir gerçekti. Ben de böyle hisler uyandıran sarılmanın, ona neler hissettiğiniyse bilmiyor ve aşırı merak ediyordum. Ancak ne yazık ki Sade bunu benimle paylaşmadan öğrenme gibi bir şansım yoktu. Ben de öğrenebileceğim sorulara, Sade'nin annesinin beni neden çağırdığına odaklanmaya karar verdim. Ve beni davet ettiği kafenin içine girdiğim ân da bir arayış içinde etrafa bakındım. Sima olarak tanımadığım birini aramak benim için zor olduğundan, Sade'nin annesi tarafından fark edilmeyi bekliyordum ki, beklentim çok geçmeden karşılandı.
