Asker Kızı

Mutluyum galiba

Yorum ve yıldız atmayı unutmayın lütfen.

Güzel okumalar.

❄️❄️❄️

Oturduğumuz avluda bana daha çok sokulan kardeşimi biraz daha kollarımın arasına çekerek saçlarına öpücük kondurdum. Saatlerdir kimse gözünü bile kırpmıyor ve Arda'ma bakıyordu.

Miniğim ise utanıyordu bütün ilginin üstünde olmasından dolayı. Savaş Sultan ninegilin yanına gitmişti. Ne kadar bizi tek bırakmak istemese de onlar da merak ediyordu gitmesi gerekiyordu.

Ayrıca bizimkileri evliliğe ikna ederken burda olmaması onun sağlığı için önemliydi.

"Acıktın mı bebeğim"

İlgiyle konuştuğumda asla bir saat önce kahvaltı yapmamıştık(!)
Arda bana gözlerini belerterek baktığında daha çok gülümsedim.

"Abla yeni kahvaltı yaptık"

Kısık sesiyle utanarak mırıldandığında gülümsemem daha çok büyüdü.

"Olsun, acıkırsan söyle hemen bir şeyler hazırlarım"

O kadının kardeşimi günlerce aç bıraktığını öğrendiğimden beri elimde yemekle bir şeyler yedirmeye çalışıyordum sürekli kardeşime.

O bir kaç gram bile kilo alırsa dünyalar benim olurdu. Çok zayıftı ve bünyesi nerdeyse bütün hastalıklara açıktı.

Gözleri benim onunla sürekli ilgileniyor olmamdan dolayı dolduğunda başını boyun girintime gizledi. Hemde üstündeki gözlerden kaçtı biraz da.
Kokumu derin derin içine çekerken bende babama benzeyen kokusunu soludum yavaşça.

Onunla beraber büyüseydik belki herşey daha farklı olabilirdi. En azından Arda'm bu kadar kırılgan olmazdı.
Tek başına büyümek zorunda kalmazdı, ablasının kanatları altında olurdu her daim.

"Okuyor musun Arda?"

Dayım ilgiyle sonunda konuştuğunda Arda başını boynumdan çekmeden çevirerek sadece dayıma baktı.

"Evet"

Cenk dayım da bir cesaret konuşmuş olmasından yararlanarak sohbete katıldı hemen.

"Ne okuyorsun"

Cenk dayımı da anlatıp fotoğraflarını gösterdiğim için tebessüm etmeye çalıştı.

"Tıp okuyorum"

Şaşırdıklarında ben gururla derin bir şekilde kardeşimin saçlarına öpücük kondurdum. Gurur duyuyordum ben bebeğimle.

"Gerçekten mi?"

Şaşkınlıkla ama bir o kadar gururla konuşan dedemle Arda daha da utandı.

Biz Arda başarılı olmasa bile her daim onunla gurur duyacağız. Benim minik bebeğimi o kadar yüksek sesli alkışlayacağım ki kimin alkışlamadığını bile bilmeyecek.

Güvensiz bir şekilde büyüdüğü yılların aksine güven aşılayacağım ona. Arkasında her daim ablası olduğunu bilecek. Yorulduğu an sırtını yaslayacağı bir dağı olacak artık.

Sohbet devam ederken Arda az da olsa biraz daha açılmıştı. Alp salak salak espiri bile yapmaya başlamıştı ona. Benim kocaman bir ailem vardı ve biz sonuna kadar mutlu olmayı hak ediyorduk.

Ama artık izin alma vaktiydi, daha fazla beklemek anlamsızdı çünkü. Sevdiğimle ayrı kaldığım iki yıl bana yeterde artardı.

Hem hepsi biliyordu az çok Savaş'ı. O yüzden o kadar sıkıntı çıkacaklarını sanmıyorum. En iyisi pat diye söylemek, bence de pat diye söyleyeyim.