Asker Kızı

Mezar

Yorum ve yıldız atmayı unutmayın lütfen.

Güzel okumalar.

❄️❄️❄️

Nefes nefese uyandığım uykumdan kendime gelmeye çalıştım. Sıkışan kalbime elimi bastırarak sakinleşmeyi bekledim.

iki yıldır nerdeyse hergün yaşadığım bu olay yüzünden alışmıştım.
Olmuyordu işte, tükeniyordum. Yavaş yavaş yok ölüyordum. Beni iyileştirecek tek şey ve kişi ise benden çok uzaklardaydı.

Yataktan kalkıp hızlı bir banyo yaparak kendime geldim biraz da olsa.
Saçlarımı kurutarak aşağıdan bağladım. Üzerime tayt ve geniş bir kapşonlu geçirdim. Yüzüme geliş güzel yedirdiğim güneş kremiyle evden çıktım.

Bugün gelecek mallar için hâle gitmem gerekiyordu. Pazardan almak yerine halden alıyordum. Daha taze ve ucuz oluyordu.

Binanın bahçesinde üstü örtülü motorumun üstünü açıp kaldırıma çıkardım. Bu sırada karşı evden bir kaç kişi çıkmıştı ama umursamadım.

Motorun üstüne oturup anahtarı yerine taktım.
Kaskı elime alıp başımdan geçirdiğimde ses duydum.

"Merhaba siz mahalleye yeni tanışan kişisiniz galiba"

Yanıma doğru gelen adama baktım ilgisizce.

"Evet, ne vardı"

Duygunun barınmadığı sesimle cevapladığımda kaşları havaya kalktı.

"Bu akşam mahallede yemek olacak sizi de davet edelim dedik. Annemiz ilgileniyor genelde toplu yemeklerle de"

Diğer adamın da gelerek konuşmasıyla ona baktım. Birbirlerine benziyorlardı.

"İşim var"

Kaskımın camını indirmeden önce arkalarında bana çekinerek bakan çocukla göz göze gelmiştim. Camı indirip motoru çalıştırdım.

"Herkes gelecek lütfen sizde gelin"

Hala ısrar etmeleriyle onlara dönmedim bu sefer.

"Meşgulüm"

Gaza basıp arkamda tozu dumana katmamı umursamadan çıktım mahallede. Herkes beni bir şeye davet etme çabasındaydı. Uyuz oluyordum, ben yakın olmak istesem zaten olurum. Ben kendi ailemden kaçıyorum sizinle muhattap olur muyum sanıyorsunuz.

Sırf merak ettiklerinde yapmadıkları şey kalmıyordu ama benim mahallede tek yakın olduğum kişi ev sahibim Halime Teyzeydi. O da iyi kadındı Allah'tan. Arada bana yemek yapıp getiriyordu. Ondan başka kimseyle de muhattap olmaya gerek yoktu.

İlk önce hâl'e geldim, gerekli malzemelerin listesine bakarak hepsinden aldım. Kendileri getirecekti kafeye o yüzden motoruma tekrardan binip yollarına aşina olduğum yere sürdüm.

Geldiğim şehitlikle ellerimin arasındaki iki çiçek buketine baktım. Benim ilk çiçeğimi babam almıştı.

Gayet net hatırlıyordum, ilk doğduğum zaman da almış ama o zamanlar sadece fotoğraflarda vardı. Babam her eve gelirken annemle bana çiçek alırdı. Benim babam öyle güzel seven bir adamdı ki her kadının hayaliydi.

Küçük adımlarla girdim şehitlikten içeri. İki yıl önce harabe bir şekilde geldiğim anıyı anımsadım her adımda.

(2 yıl önce)

Annemle babamın mezarına gelmiştim. Gözlerimden aşağı düşen yaşlara inat ayakta durdum. Tam karşılarında mezar taşlarındaki üniformalı fotoğraflarına baktım uzun uzun.