ACILAR KONAĞI

19.Bölüm

Daye ile yemek hazır oluncaya kadar gülüştük. Yemek hazır olunca da masaya gittik. Yemekte kimseyle konuşmadım. Meltem ve Fatma hanım arasındaki fısıltılar dışında da konuşan olmadı yemek bitince de herkes odasına çekildi. Ben pijamalarımı giymiş yatakta kitap okurken Azad geldi.

"Hoşgeldin."
"Hoşbuldum. Kitap mı okuyorsun?"
"Uyumadan önce okumak iyi hissettiriyor."
"Üstümü değiştireyim bende bir kitap alıp gelicem."

Giyinme odasına gitti. Bende kitabı okumaya devam ettim. Bir süre sonra yatağa ağırlık çökmesi ile Azad'ın geldiğini anladım. İkimiz de sessizce kitap okuyorduk ki esnedim. Ama böyle ağzımı yırtarcasına. Esnemem ile beraber kitabı komidine bıraktım.

"İyi geceler."
"İyi geceler."

Ve birbirimize sırtımızı dönüp yatıp uyuduk.

Üç hafta sonra

Azad ile yaklaşık üç haftadır böyleydik. Gün içinde nasılsın iyi misin şeklindeki günlük konuşmalarımız hariç hiç konuşmuyor akşam iyi geceler dileyip kitabımızı okuyup uyuyorduk. Bu süreç zarfında daha da yakınlaşmıştık ama benim araya koyduğum mesafe hâlâ duruyordu.

Sabah alarm kurup oldukça erken bir saatte kalktım. Önce duşa girdim. Üstümü giyindim. Odaya dönüp saatin hâlâ erken olduğunu görünce ses çıkartmadan odadan çıktım. Çalışma odasına gidup haftalar öncesinden kenara koyduğumuz plaklara baktım. Onlara bakarken de düşüncelere daldım. Azad'ın ne kadar düşünceli ve iyi niyetli olduğunu düşündüm. Beni hiç kırmamış ve belki de sırf bunun için asla olmaz dediği yanlarını yıkmıştı. Belki de ona daha iyi davranmalıydım. Yanlış başlamıştık kesinlikle. Ama durum kurulabileceğim bir halde değildi. Duruma ayak uydurmak şu an elimdeki en iyi seçenekti. Azad'da bu durumu büyük ölçüde hareketleri ile kolaylaştırıyordu. O an karar verdim. Her şekilde değil ama kocam gibi davranabilir bazı tabularımı yıkabilirdim. En azından denerdim değil mi? Bir kitap alıp tekrar odaya döndüm. Odaya dönmem ile beraber Azad gözlerini açtı.

"Günaydın."
"Günaydın Hira."
"Kalk duşa gir istersen. Bende kahvaltıya yardıma ineyim."

Tedirginlikle yatakta doğruldu. Şaşkın şaşkın yüzüme baktı.

"Sabah sabah hayal mi görüyorum yoksa bir şey mi düştü başına?"
"Ha ha çok komikmiş canım!"
"Canım?"
"Bak Azad evet kötü başladık ama böyle devam etmez. Bir şekilde kabullenmem lazımdı. Ayak uydurmam..."
"Dur bir dakika zorla bana iyi davranmak zorunda değilsin."
"Zorla değil ki. Açıkçası bana olan düşünceli davranışın bu kararı vermemi sağladı. Baştan başlayabiliriz. Deneriz yani en azından."

Şaşkınlıkla bakmaya devam etti. Anlamlandırmaya çalışıyor gibiydi. Ona hakaretler etmiştim ve o da artık ümidi kesmişti. Şimdi ise bir anda baştan başlayalım, deneyelim falan diyordum.

"Doğru mu anladım yoksa karı koca gibi davranalım mı diyorsun?"
"Gibisi fazla karı koca olalım. Her şekilde değil ama bir yerden başlayalım."
"Bak o ilk gün bir zorunluluktu. Senin rızan olmadan bir daha sana dokunmayacağımı bil."
"Biliyorum."

Gözlerimiz birbirine daldı. Ortamda huzurlu, güven veren bir hava oluştu ama gerçekten kahvaltıya yardıma gitmem gerekiyordu.

"Azad kalk duşa gir hadi. Ben kıyafetleri hazırlarım şimdi giyinme odasına koyarım ordan alır giyersin. Sonra gelirsin kahvaltıya."
"Emredersiniz Hira hanım."
"Emir değil rica."

Gülümsedi bende gülümsedim. Banyoya girdiğinde giyinme odasına gidip kıyafetlerini hazırladım. Azad o odaya girmek yerine ana odada giyiniyordu bu yüzden yatağın üstüne bıraktım. Bırakır bırakmaz da koşar adım aşağıya inip mutfağa daldım. Çalışan kadınlar hariç hiç kimse yoktu.

"Günaydın."
"Günaydın hanım ağam."
"Yardım edebileceğim bir şey var mı?"
"Estağfurullah hanım ağam. Sizin istediğiniz bir şey var mı?"
"Aslında var."
"Buyrun hanım ağam?"
"Azad ağanızın kahvaltıda yemeği en çok sevdiği şey nedir?"

Hepsi bir anda yüzlerini düşürdü. Kadınlardan biri kafasını kaldırmadan konuştu. Bu kadın hiç gülmüyor, kafasını hiç kaldırmıyordu. Ayrıca mutfaktan hiç de çıkmamıştı. Diğer odalarda onu hiç görmemiştim.

"Menemendir hanım ağam. Rahmetli anası pek güzel yapardı."

Rahmetli anası mı?