ACILAR KONAĞI

22.Bölüm

Azad'ın gözleri benimkini bulunca kızı nazikçe kenara ittirip yanıma geldi. Alnıma bir öpücük kondurdu. Ağzımın içiyle konuştum. Tüm hevesim kaçmıştı.

"Hoşgeldin."
"Hoşbulduk yavrum."

Fatma hanım ve misafirlerinin gözlerinden şaşkınlıkları okunurken Azad elimi tuttu.

"Siz masaya geçekoyun. Ben bir duşa girip gelicem."

Elimi daha da sıkıp üst kata, odamıza doğru hızlı adımlarla yürüdük. Odaya geçince beni neden getirildiğini anlayamadığım Azad'a baktım. Onu ben yıkamayacaktım herhalde? O zaman neden beni de getirmişti duş almaya? Ondan tepki alamayınca bu sefer ben sordum.

"Azad bir şey mi oldu?"
"Bak ben yemin ederim tahmin edemezdim. O kadarını yapmazlar diye düşündüm."
"Neyi?"
"Sen aşağıdakilerle tanışmadın mı?"
"Fatma hanımın kardeşi ve kızıyla mı? Tanıştım."
"Bu kadar mı söylediler sana?"
"Dahası da mı vardı?"
"Bak bunu benden duymanı isterim. Sana daha önce de söylemek isterdim ama vakit bulamadım onca şey..."
"Azad söyleyeceksen söyle hadi."
"Zeynep benim seninle evlenmeden önceki nişanlım."
"Ne?"

Şaşkınlıkla yatağa çöktüm. Gözlerim dolmaya başladı. Kahretsin. Açıkçası bana neydi? Sonuçta benden önceki bir olaydı. Ayrıca Azad İnce düşünerek ondan duymamı sağlamıştı. O zaman neden iki gözüm iki çeşme ağlıyordum. Azad yatakta yanıma oturarak yüzümü avuçlarının arasına aldı.

"Özür dilerim. Gerçekten daha önce söylemek isterdim."
"Biliyorum. Ona ağlamıyorum."
"Neden ağlıyorsun peki?"
"Bilmiyorum."

Daha çok ağlamaya başladım. Gören beni deli sanardı. O an şiddetle kapı çaldı. Gelen Fatma hanımdı.

"Ana müsait değiliz."
"Oğul misafirler yemeğe bekler. De hayde gelin artık."
"Ana siz başlayın. Biz bugün yemeğe inmeyeceğiz."
"Aaa teyzenler geldi ama."
"Ana!"
"İyi ben odanıza bir şeyler yollarım."
"Gerek yok!"

Fatma hanımın adım sesleri uzaklaşınca Azad tekrar bana döndü. Yüzünde müthiş telaşlı bir ifade vardı. Kırılacakmışım gibi dokunuyordu kocaman elleri yanaklarıma.

"Bir şey olmuş Hira. Bu değilse bile başka mevzu. Anlat hadi."
"Nereden başlayacağımı bilmiyorum?"

Komidinin yanındaki sürahiden su kattı bana uzattı. Suyu içtim.

"Biraz sakinleş ve en başından başla."
"Bugün sabah sen gittikten sonra salona indim. Mizgin sordu. Oyun arkadaşı gelecekmiş ona. Öyle demiş daye."
"Ah daye ah ortalığı karıştırmaya bayılıyor."
"Kesme. Sonra işte yakında haberi gelirmiş gelmezse zaten kuma gelirmiş üzerime. Ne de olsa sen ağaymışsın."
"Kim söylüyor bu saçmalıkları güzelim. Ömrümün sonuna kadar çocuğumuz olmasa da sana söz kuma getirmeyeceğim."
"Ağladığım kısım o değil Azad."
"Ne o zaman?"
"Dinle sadece."
"Dinliyorum tamam. Anlat güzelim."
"Böyle bir konuşma geçince ilk defa aklıma geldi. Düşündüm. Azad ben geciktim."
"Nereye geciktin Hira? Şifre gibi konuşma da söyle."
"Çok büyük tepki verme ama."
"Hadi anlat da çatlatma adamı."
"Azad ben bir süredir adet görmüyorum. Emin değilim ama galiba hamileyim."

Karşımda koskoca adam şok geçirmiş kalmıştı. Hiçbir tepki vermiyordu. Endişelendiğim için omzundan tutup sarstım. Hâlâ tepki vermeyince daha da telaşlandım.

"Azad bir şey söyle. Tepki ver lütfen."
"..."
"Azad bak aşağıya inip Leyla ablayı çağırıyorum. Lütfen tepki ver. Korkutuyorsun."
"..."
"Azad."

Bağırmam ile daldığı noktadan bana döndü. Gözlerini şaşkınlıkla kırpıştırdı. Yüzümü avuçladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Ses tonu sakindi.

"Gerçekten doğru mu duydum? Baba mı oluyorum?"
"Bilmiyorum. Şüpheleniyorum sadece."

Bir anda beni kendine çekip sıkı sıkı sarıldı. Başıma öpücükler kondurdu. Saçlarımı kokladı. Çok heyecanlanmıştı. Her halinden belli oluyordu. Oysa ben bu bebeği istemiyordum.

"Teşekkür ederim Hira. Teşekkür ederim. Bana verebileceğin en güzel haberi veriyorsun şu an."
"Azad."
"Hemen yarın doktora gidelim. Ya da yok yarına kadar bekleyemeyiz. Ben doktoru arayayım hastaneye geçsin orada buluşalım."
"Azad."
"Nerede benim telefonum? Hadi kalk sende hazırlan. Ya da dur sen şimdi hamilesin ben yardım edeyim."
"Azad!"

Bağırmam ile dönüp bana baktı. Şimdi söyleyemezsem hiçbir zaman söyleyemezdim.

"Ne oldu güzelim?"
"Azad ben buna hazır değilim. Ben bu bebeği istemiyorum."