Dilerim ki - DKTT
TUANA MELTEMSOY
"O günden sonra Aziz Hoca'nın tersine gelmemek için yapmadığım yalakalık kalmadı." Meriç ellerini yüzüne kapatıp abartıyla tuhaf sesler çıkardı. "Lanet olsun tıp yazdığım güne! Uyku insanıyım ben ya, ne nöbeti? Işığı gören geliyor yemin ederim. Sabahın altısında ne bok yemeye elini kesersin? Altı ya altı!"
O kendi kendine konudan konuya atlarken asıl amacının farkında olsak da kimse onu durdurmak için kılını kıpırdatmıyordu. Saat gecenin üçüydü ve uyku insanı olduğunu anlatan doktor yılmadan saatlerdir konuşuyordu. Selim, Selin ve Baran pes ederek gitmişti. Batı, Afra, Asil, Kayra, Alya ve maalesef ben salonun tezat taraflarına dağılmış konuşmayı bitirmesini bekliyorduk. Kayra birkaç kez onu kovmak üzere hamle yapsa da Meriç tüm yüzsüzlüğünü konuşturacak adeta koltuğa yapışmıştı.
"Tuana, bu arada hastaneye Asil'le senin dedikodusu yayıldı. Kayra'nın biricik kız kardeşi 'serseri doktorla' beraber diye."
"Ne?"
Asil, "Serseri doktor mu?" Diyerek belki bir saatten beri ilk kez konuşmuştu.
Bu arada o salonun bir köşesinde, ben başka bir köşesindeydim. Kayra'nın bakışları gerginliğime gerginlik katıyordu.
Aslında şu an onun ne düşündüğü umurumda değildi ama birkaç gündür yaşadıklarından dolayı onun için endişelenmek, kızgın olan tarafımı yatıştırıyordu.
"O konulara hiç girmeden kalkalım artık biz," Alya ayaklanıp Meriç'in kolundan tuttu. Göründüğünden güçlü olduğunu kanıtlar şekilde Meriç'in izin verdiği ölçüde oturduğu yerden kaldırdığında Kayra'ya döndü. "Sonra yine konuşuruz, bir şey olduğunda ara."
"Merak etme." Abim kalkıp Alya'ya sarıldığında bu her zamanki sarılmalarına benzemiyordu. Aralarında bir şeyler olduğu barizdi.
"Bari çiğdem verin, elim boş kaldı."
"Ben o elini istemediğin şeylerle doldurmadan evimden defol artık." Kayra söve söve onu dışarı atıp Alya'yla vedalaştıktan sonra anında ölüm sessizliği çöken salona geri geldi.
Belki Meriç'in gitmesi iyi olmamıştı.
"Ee biz de kalkalım o zaman." Afra ve Batı da kalktığında onları geçirdim. Beş dakika sonra sadece üçümüz vardık.
Asil, ben ve Kayra.
Maalesef sevgili kardeşim bir saattir mışıl mışıl uyuyordu.
"Ben de uyum-"
"Yarın hastaneye gideceğiz." Kaşlarımı çatıp bana yönelttiğine emin olduğum cümleyle ona baktım.
"Niye?"
"Kaburgalarındaki kırıklar için. Birkaç test istiyorum." Gerçekten bunun sırası mıydı?
"Gayet iyiyim, gerek yok." Asil, kalkıp yanıma geldiğinde Kayra konuşmadan onun hareketlerini keskin bakışlarla izledi.
"Gelmezsen zorla götürürüm, kardeşim. Biliyorsun."
"Sen önce kendine yap, test." Alya suratındaki yaralara pansuman yapmış olsa da vücudunda ne denli hasar vardı bilmiyordum. Seri hareketleriyle ne kadar iyi olduğunu gösterse de kendini gizlemekte çok başarılı bir abim vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ve Ben -Yarı Texting-
Teen Fiction"Klişe mi dersiniz, saçmalık mı, bilemem ama güven duygusuyla iyi anlaşamazdık. Ve o, buram buram güven kokuyordu." ••• Motor severler, aradığınız hikayeyi buldunuz. İyi seyirler.. :):
