အဆင့်မြင့်ဘော့စ်က အသင်္ချေဂိမ်းထဲ မှားယွင်းစွာ ဝင်ရောက်သွားပြီးတဲ့နောက်

13.3 (1: end)

Unicode

ဘေးပတ်ပတ်လည်ကမြင်ကွင်းဟာ လျှင်မြန်စွာပဲ ပြောင်းလဲသွားပြီး ညကောင်းကင်က နေ့အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတယ်။

ပျာယာခတ်နေတဲ့အမျိုးသမီးတယောက် လှေပေါ် အပြေးတက်သွားတာကို သူတို့ တွေ့လိုက်ရတယ်။ အမျိုးသမီး သတိမထားမိတဲ့အရာကတော့ အမျိုးသမီးကြီးတယောက်က သူမနောက်ကနေ တိတ်တိတ်လေး လိုက်လာတာကိုပါပဲ။

ဆယ်မိနစ်ကြာပြီးနောက် လှေက မြစ်အလယ်ကို ရောက်လာတယ်။

နောက်ထပ်မိနစ်အနည်းငယ် ထပ်ကြာပြီးနောက် လှေပေါ်မှာ ဒေါသတကြီးစကားများသံ ထွက်ပေါ်လာတယ်။ ဟွမ်ယိုချန်းရဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ကျိန်ဆဲသံက လူအုပ်ရဲ့နားထဲ ရောက်လာတယ်။

ဟွမ်ယိုချန်း : "ခွေးကောင်။ ငါသာ မင်းကို စားစရာတွေမပေးခဲ့ရင် အခု မင်း အသက်ရှင်နေဦးမလား? ဖောက်ပြန်တဲ့နှစ်ကောင်!"

ဟွမ်ယိုချန်း : "ငါ့ကိုသတ်လိုက်တာက ပိုကောင်းသွားမယ် မထင်နဲ့။  ငါ မင်းတို့ကို ကျိန်တယ်။ နောက်ထပ် မင်းတို့ရဲ့မျိုးဆက်တွေမှာ ယောက်ျားတွေဆို ကျွန် ဖြစ်ပြီး မိန်းမတွေဆို မိန်းမပျက် ဖြစ်ပါစေ!"

စန်းပေါင်အာ : "ငါ တခါ မှားခဲ့ပြီးပြီ။ နောက်တခါ ထပ် မမှားနိုင်တော့ဘူး။ ငါ ဟွမ်ယိုချန်းနဲ့ လက်ထက်ခဲ့တာကြောင့် ငါက ဟွမ်မိသားစုရဲ့ မိသားစုဝင်တယောက် ဖြစ်သွားပြီ။ ဟွမ်မိသားစုရဲ့မိသားစုဝင်အဖြစ်နဲ့ပဲ သေမယ်။ သူ သေသွားပြီဆိုမှတော့ ငါ သူ့ကို အဖော်ပြုပေးမယ်"

စန်းပေါင်အာ : "ဟွမ်ယိုချန်းက ငါ့အပေါ် ဘာအမှားမှ မလုပ်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် မြစ်စောင့်နတ်ရွာက လူတိုင်းကတော့ ငါ့အပေါ် အမှားလုပ်ခဲ့ကြတယ်။ သူတို့စားခဲ့ကြတာ အစားအသောက်မဟုတ်ဘူး။ ငါ့ရဲ့အသွေးအသားပဲ! သူတို့ သုံးစွဲခဲ့တာ ပိုက်ဆံတွေမဟုတ်ဘူး။ ငါ့ရဲ့ဘဝပဲ! နင်တို့အားလုံးကို ငါ မုန်းတယ်! မြစ်စောင့်နတ်တရွာလုံးကို ငါ ကျိန်တယ်။ ကျန်တဲ့ ဘဝသက်တမ်းတလျှောက်လုံး ဒီစတုရန်းမီတာမြေအတွင်းမှာပဲ အကျဉ်းချခံထားရပြီး ဆင်းရဲမွဲတေမှုကနေ ဘယ်တော့မှ မလွတ်မြောက်ပါစေနဲ့!"