Venüs Retrosu | Kenan Yıldız

3.8

İyi okumalar🩷

ʚɞʚɞʚɞ

Beni kaldırıma çeken kişi Alberto'ydu. Onun olduğunu görünce rahatlamıştım.

"İyi misin sen?" diye sorduğunda yüzümü elimin tersiyle silip cevap verdim.

"Sanırım değilim Alberto bir an önce eve gitmek istiyorum."

"Tamam gel ben bırakayım seni." dediğinde hiç tereddüt etmeden kafamla onu onayladım. Yanımda birinin olması daha iyi olabilirdi.

Alberto'yla aramız gün geçtikçe daha iyi olmuştu. Okulda Serena ve o sürekli benimle ilgilenmişlerdi. Aşkta kaybetsem de arkadaşlıkta çok fazla kazanmıştım.

"Ee ne oldu anlatmayacak mısın?" diye elini omzuma atarak sordu.

"Çarpıntı oldu yine."

"Yine mi? Uzun zamandır olmuyor sanıyordum." diye endişeyle sordu.

"1 haftada 2 kez oldu. Ondan önce 2-3 aydır olmuyordu."

"Ne tetikledi seni İrem?"

"Bir şey tetiklemedi."

"Buna inanmamı beklemiyorsun dimi yoksa onunla mı karşılaştın? Onun yüzünden mi oldu? Söyle lütfen." dediğinde söyleyip söylememe konusunda arada kalmıştım. Ancak artık hiçbir şeyi içine atmak istemiyordum. Bunun bende yarattığı tahribatı artık kaldıramıyordum.

"Onu gördüm, Nicole'nin düğününde." dediğimde şaşkınlığı yüzüne vurmuştu. Kendini toparlayıp konuşmaya başladı.

"Konuştunuz mu peki?" diye heyecanla sordu.

"Hayır zaten onu görünce başladı bu lanet şey sonra da konuşamadık zaten."

"Keşke konuşsaydınız İrem, sanki konuşursanız daha da rahatlayacakmışsın gibi hissediyorum. En azından aklındaki belirsizlik gider her şey netleşirdi." dediğinde derin bir nefes alıp verdim.

"Bilmiyorum Alberto sadece biraz yorgun hissediyorum kendimi duygusal olarak."

"Normal şeyler yaşamadın ki o yüzden çok doğal böyle hissetmen."

"Bitsin istiyorum"

"Bu kadar hızlı bitmeyeceğini ikimizde biliyoruz kendini kandırma" dedi ve güldü.

"1 yıl uzun bir süre." diye ekledim.

"Senin için doğru olan belki 3-5 yıldır, hangimiz bilebilir ki Tanrıdan başka"

"Haklısın" diyip gülümsedim.

Biz konuşurken bu esnada da çoktan sitenin önüne gelmiştik. Alberto'yla konuşmak bana uzun bir süredir fazla iyi geliyordu ki yine öyle de olmuştu. İkimizde normal şeyler yaşamadığımız için birbirimizin dilinden anlıyorduk. Bazen insanlar aynı dertlerde birleşiyorlardı işte.

Sitenin girişinde durduğumuzda Alberto'ya dönüp sarıldım.

"Alberto iyi ki varsın." dedim ve ayrıldım.

"Sende iyi ki varsın canım arkadaşım."

"Seninle konuşmak bana hep çok iyi geliyor. İlk tanıştığımız gün böyle olacağını nerden bilebilirdik öyle değil mi?" diyip güldüm.