Dilhun aşk ve gay etiketlerinde ilk sırada🥹🥹
doğrusu aşkta ilk sıradaydı ama düşmüş ben yb atana kadar...
29.01.2025
Yusuf anlattığı her bir kelimeyle şaşkınlığı katlanarak artmıştı. Ağzı yarı aralık kalmıştı, sanki ne söyleyeceğini bilemiyor, kelimeler zihninde bir türlü şekilde bulamıyordu.
"... sonra bir daha göremedim babanı." Diyerek uzun cümlelerini noktaladı Yusuf.
Duygularını kontrol etmek için derin bir nefes aldıysa da gözlerinden süzülen şaşkınlık hâlâ kolayca okunuyordu.
"Demek bu yüzden bana 'tanıdık geliyorsun' diyordun..." Yusuf'un anlattıklarını hâlâ sindirememişti. Nasıl olur da babası yıllar evvel Yusuf'a yardım edebilmişti, bu nasıl bir denk gelişti aklı almıyordu. "Dünya harbiden küçük."
Yıllardır düşünmediği adamı düşünerek sigara içen Yusuf gözlerini sokaktan ayırmadan başını salladı. "Öyle." Sigara dumanını havaya üflerken bakışlarını Ata'ya çevirdi. Kısaca süzdü adamı. "Keşke huyunda babana benzeseymiş. Senin yerinde baban olsa bana o şekilde davranmazdı. Yaptıklarını izlerken kemikleri sızlamıştır adamın."
Yusuf'un son cümlesi belli etmese de Ata'nın yüreğine ufak iğneler saplamıştı. Yine de bunu belli etmeden izmariti küllüğe bastırdı. "Davranmazdı," dedi kesin bir şekilde. "Babam iyi adamdı, sertti falan ama merhametliydi. Sana bile ilk görüşünde kıyamamış."
"Bana bile." Diyerek güldü Yusuf.
Ata durup ona baktı. "Yavrum babam askerdi, biliyorsun zaten." Bir şey demedi Yusuf. Aralarına yine sessizlik girdiğinde Ata bu garip ortamı hemen dağıtmak için "Fotoğrafı görünce niye yanağıma dokundun?" Diye sordu.
"Küçükken babanın gamzelerine dokunmuştum, hatırlayınca elim direkt oraya gitti." Ata'nın dudakları kıvrıldığında Yusuf'un dakikalar önce dokunduğu yerde minik çukurlar oluştu.
O noktaya seyrederken dibine kadar sömürdüğü sigaranın izmaritini bastırdı küllüğe. "Neyse, ben gidiyorum artık. İş bekliyor." Ata'ya babasıyla olan anısını anlatırken telefonu çalmış, nakliye işine çağırılmıştı. Yusuf'da artık iyileştiğinden Ata'nın ters bakışlarını umursamadan 'gelirim' demişti.
"İyi," dedi Ata onu durdurmamak için kendini zorlayıp. "Kolay gelsin, dikkat et kendine." Ata işe gitmese de olurdu ama Yusuf için aynısı geçerli değildi. Ata'da bunu bildiğinden Yusuf'a engel olmuyordu, zira ay sonunda onu zor duruma düşürmek istemezdi.
"Sağ ol." balkondan çıkıp koridordan geçti. Ata'da arkasından geliyordu. Kapıyı açıp ayakkabılarını giyinirken Ata'da kendi montunu uzatmıştı ona. Yusuf itiraz içeren herhangi bir bakış veya cümle göstermeden sessizce alıp giymişti onu.
Yeşil gözlü oğlanın anlattığı kısa hikayeden sonra ikisi de durgunlaşmıştı. Ata, sevdiği adamdan babasını dinlediği için hem garip hissetmiş, hem de baba özlemi ağır basmıştı. Yüreğinde durmaksızın kanayan bir yaraydı babası ile anasının yokluğu. Kaç yaşına gelirse gelsin hep onları düşününce bu şekilde hüzünleniyordu.
Yusuf ise yıllar önce unuttuğu, dertleri arasında kaybolan bu anıya ışık tutup gün yüzüne çıkardığı için garip hissediyordu. Ata'nın babasıyla tanışmış olma ihtimali aklının ucundan bile geçmezdi.
Ata boş apartmanda göz gezdirip uzandı ve öptü oğlanın yanağını. Geri çekildiğinde Yusuf gülümsemişti ona. Onun da dudakları kıvrılınca birkaç saniyelik bakışmanın ardından Yusuf arkasını dönüp asansöre ilerledi. Asansörün kapıları kapanana dek onu izlemişti Ata. Yusuf gözden kayboluncaysa eve girdi.
