Çatı katı

Bölüm 55 Şefkat

《《《《》》》》

Göz yaşlarımı elimin tersiyle silsemde hala durmuyordu.Canımın ne kadar yandığının farkında değil mi?Belkide haklıdır ben olsam ne yapardım bilmiyorum.Boğazımı temizleyip tekrar konuştum.

"Sana bir soru sordum.Bir şey söyle beni artık istemiyormusun?Bu kadar mı nefret ediyorsun benden?" Elini kapıdan çekip yavaşça bana döndü.Gülmsediyimde bana doğru yaklaşıp yüzümü avuçladığında derin nefes alıp içten ağladım.Alnını alnıma yaslamıştı.İçki kokan nefesini yüzüme vuruyordu.

"Şişşşş ağlama artık.Sen ağlayınca ben kötü oluyorum ağlama ne olur."

"Benden nefret ediyorsun!?" Başını ağır ağır hayır anlamında salladı.

"Eğer senden nefret ederim o zaman dünyada sevebileceğim kimse kalmazdı."

"Bana güvenmiyorsun!?"

"Bunun güvenle bir ilgisi yok.Ben kimseye güvenmediğim kadar sana güveniyorum.Benim canımı yakan bu kadar öfekeli olmamın sebebi sensin!

Ben seni kimseyle paylaşamam anlıyormusun?Sana benden başka kimse dokunamaz kimse benim tuttuğum eli tutamaz,kimse benim sana baktığım gibi bakamaz.Ama piç herif benim olan dudakları, sen karşılık vermsende öptü.O yüzden onu mahv edeceğim.

"Selim?"

"Şişşşş dinle beni.Sana neden bu kadar öfkeliyim biliyormusun çünkü bana yalan söyledin.Eğer gelip en başından anlatsaydın belkide bunların hiç biri olmayacaktı.Ama sen anlatmadın susmayı seçtin susarakta onu korumuş oldun." Artık ağlamıyor onu dinliyordum.

"Hayır onu koruduğum falan yok." Tekrar beni susturup kendi konuştu.

"Benim en zayıf noktam sensin Şebnem.Lanet olsun sana bağıramıyorum bile senin yanında omuzları çökmüş zayıf,güçsüz bir adam oluyorum.Sen ağlayınca dayanamıyorum ağlamana.Kalbinin kırılmasından korkuyorum.Sana zarar gelmesinden korkuyorum.
Hani dedin ya niye onun yanında benim elimden tuttun?" Başımı ağır ağır aşağı yukarı salladım.

"Evet." Derin nefes alıp gözlerime baktı.

"Çünkü benim sevdiğim kadın kimsenin önünde diz çökmez,çökemez ben buna asla izin vermem.Benim karşımda bile her zaman dik durmalısın."

"Belkide haklısın ben sana ait değilim çünkü ben seni hak etmiyorum Selim.Özür dilerim sana bunları yaşadıklarım için ama gitme ne olur?"

"Gitmem lazım ama geleceğim."

"Ha hayır gitme Selim gitme."Elini yüzümden çekerken elinden tuttum.

"Geleceğim."

"Gelmeyeceksin işte biliyorum beni bırakıp gideceksin."Yine ağlamaya başladım.

"Ağlama dedim sana.Geleceğim."

"Gitme ne olur gitme korkuyorum yalvarırım beni seviyorsansa gitme.Boş ver o iğrenç herifi o zaten bunu istiyor."

"Gitmem lazım.Burda böyle çaresiz duramam"Elimi bırakıp hızla kapıya doğru yürüdü.Arkasından sadece baktım.Gitmişti!
Yerde oturup dizlerimi kendime çektim.Boş noktaya bakıyordum kaç saattir burda oturduğumu bilmiyorum.Kapı sesiyle kendime geldim.Dizlerim uyuşmuş ve ayağa kalkamıyordum.Duvardan destek alarak ayakta doğruldum kapıyı açtığımda Kaan karşımdaydı.

"Kaan ne oldu Selim nerde ona bir şeymi oldu?"

"Şebnem sakin ol hiç bir şey olmadı sana bakmaya geldim." Ayakta zor duruyordum.

"Selim nerde gördünmü?"

"Görmedim hadi içeri geçelim ne hale gelmişsin."Başımı iki yana salladım.