Çatı katı

Bölüm 66 Köşeye Sıkışmak

Merhaba!

Sonunda bölümü yazdım inşallah beğenirsiniz...Yorumları bekliyorum keyifli okumalar.

Gecenin sesizliği hükmünü sürerken içimde fırtınalar kopuyordu.Bağırmak, bu rüyadan uyanmak istiyorudum.Ne kadar da önemsemiyor gibi davransamda hayatımın en önemli insanını tehlikeye atıyordum.Her şeyim bu dünyadaki tek varlığım.Yeri geldiğinde arkadaşım,annem,babam,karım, sevgilim en önemlisi benliyimdi.Derin nefes alıp içimdeki rüzgarı dışarı bıraktım.Elimden bir şey gelmemesinin iniş takımları olmayan melekler bilir. Arabanın farları yakılıdığında köşeye sıkışmış sinaçaplar bilir.Suyun en derinliklerine ağır ağır çöken taşlar bilir.Çimdi benim köşüye sıkışmış sincaptan derine çöken küçük taşlardan farkım yoktu.Dişlerimi sıkıp sağ gözümden akan yaş sakallarımın arasında kaybolmuştu.

"Sevgilim?" Hızlı yüzümü ovuşturup arkaya baktım.Şebnem yatakta bardaş kurup merakla bana bakıyordu."Ne yapıyorsun orda?"

"Hi hiç öylesine."Kapıyı kapatım yanına oturdum.Kollarını sıvazlamaya başladı."Üşüdünmü?" Başını ağır ağır aşağı yukarı salladı.

"Çok değil biraz üşüdüm.Ne yapıyorsun sen orda?" Önüne düşen bir tutam saçı yana verdim.

"Hiç bir şey öylesine dışarıya bakıyordum." Biraz daha yaklaşıp başını omuzuma koydu."Sen bana sarıldığında üşümem ki ben." Daha çok kendime çekip sıkıca sarıldım.

"Sana hep sarılacağım ben güzelim."

"Biliyorum." Başını hafif kaldırıp dudağımın kenarından öptü."Ama sana bir şey olmuş ne oldu??" Elini yüzüme yerleştiriğinde elinden öptüm.Sağ elimle yüzünü okşadım.

"Güzelim 5 aydır doktora gitmiyorsun.Ancak doğum kontrollerine gidiyoruz.Lütfen artık biraz kendini önemse " Oflayarak elini yüzümden çekti.

"Önemsiyorum Selim.Hem bebeğimiz daha önemli benim için.Asıl sen niye bebeğimizi önemsemiyorsun?" Kaşlarını çattıp elini karnına götürdü.

"O,nerden çıktı şimdi?Benim bu dünyada sizden başka kimsem yok ki."

"Ama öylesin.Hiç ilgilenmiyorsun varsa yoksa ben.Benimle değil biraz karnımdakiynen ilgilene bilirsin.Ona hiç dokunmuyorsun bile."Elimi karnına götürüm üzerine koydu."Böyle şeyler yapmıyorsun ona." Gözünden akan bir damla yaş elimin üzerine düştü.

"Ağlama ne olur,niye ilgilenmiyim ki bitanem ağlama."Başparmağımla göz yaşlarını silil diğer elimide karnına koyub sıvazladım."Hem cinsiyetini öğrendiğimizde ne kadar sevindiğimi görmedinmi?"

"Ne biliyim ağlamaktan hiç fark etmedimki?" Elim hala karnındaydı.Elini elimin üzerine koydu."Biliyorum kızgınsın ona ama kızma hem kucağına aldığında nasıl bir mücize diyeceksin ona.Bir plarça senden,bir parça benden bir şey.

"Kızmıyorum.Ama yarın hastaneye gideceğiz tamamı?" Başını olumlu anlamda sallayıp tekrar bana sarıldı.

~~~

Hastaneinin önüne geldiğimizde Şebnem hala arabadan inmemek için direniyordu..."Hadi ama Şebnem."

"Ya gitmek istemiyorum.Yine aynı şeyi söyleyecekler.Hem benim canım balık çekti hadi gidip yiyelim." Küçük çocuklar gibi mızmızlanmaya başladı.Gülmeye başladım.

"Bakma öyle önce doktora gidelim sonra söz seni İstanbulun en güzel yerine götürüceğim söz." Elimden tutup arabandan indirdim.

"Ama balık yiyeceğiz dimi?"

"Evet güzelim hem benimde canım çekti." Gülümseyib hastenin girişine gittik.Doktorun kapısını çalıdığımızda "gel" dedi.

"Hoş geldiniz?" Elini uzattığında sıktım.Şebnem'e uzattığında kaşlarını çatıp arkama geçti.Hamileyken daha çocuk gibi oluyor sanki.