Çatı katı

Bölüm 63 Bebeğim

Kısa oldu farkındayım yolculuk esnasında yazdım bölümü o yüzden.Yorumları bekliyorim keyifli okumalar..

Bölümü number1girllikeyou ithaf ediyor medyadaki kapakta onun

Doktorun söylediklerine aldırmayıp odadan çıktığımda Selimle göz göze geldim.Çökmüş halime bakarken tedirhinleşmişti.Bunu ne zamana kadar sakalya bilirim bilmiyorum.Tek bildiğim bebeğimin sağlıklı olmasıydı.Elini yüzüme getirip yanağımı okşadı.

"Ne oldu güzelim.Niye yüzün asık?"

"Eve gidelim Selim yoruldum."

"E ama doktor?" İçeri girmek isterken durdurdum.

"Doktor iyisin dedi hadi gidelim artık midem bulandı hastane kokusundan.?" Başıyla onaylayınca kolunun altına girdim eliyle belimi okşadığında azda olsa rahatlamıştım.Arabaya binip eve gelmiştik.Hiç bir şey demeden odaya çıkıp yatağa yatmıştım.İstemsiz olarak ağlamaya başladım.Elimi ağzıma götürdüm sesim çıkmasın diye.Kapının açıldığını fark ettiğimde göz yaşlarımı silip gözlerimi sıkıca kapadım.

"Şebnem?Hadi kalk bak sana yemek yaptım." Elindeki tepsiyi kenara koyup yüzüme düşen saçlarımı kulağımın arakasına verip yatağa oturdu.Nefesini yüzümde hiss ettim ama hala gözlerim kapalıydı.Sıcak dudaklarını yanağıma dokundurup derin şekilde öptü.Gözlerimi hafif araladığımda gülümseyip gözlerini kırptı.

"Uyandığımı uyuyan güzel." Hala eli yanağımı okşuyordu. "Bitanem ne olduğunu söyleyecekmisin artık.Saklama benden söyle." Yatakta yavaşça doğruldum.Boğazım düğüm düğümdü.Zor çıkan sesimle konuştum.

"Selim?"

"Efendim güzelim." Elinden tuttup karnıma götürdüm.Gülümseyip eliyle sıvazladı.

"Bebeğimize bir şey olsa üzülürmüsün?" Kaşlarını çattı.

"O nerden çıktı?" Elinin üzerine elimi koydum.

"Üzülürmüsün?" Başını aşağı yukarı salladı.

"Üzülürüm tabi.Ama bebeğimize ne olucakki niye öyle diyorsun?" Derin bir nefes alınca gözümden bir damla yaş yanaklarıma süzüldü.Anlamaz ifadeyle bana bakarken başparmağıyla göz yaşımı sildi."Neden ağlıyorsun?"

"Hamilelik işte."

"Söyle hadi.Benden bir şey saklıyorsun biliyorum ben." Gözlerin bakıp boynuna sarıldım.Şaşkınlık içinde ellerini belime doladı.Başımı boynuna gömüb sesli şekilde ağladım.

"Şebnem neden ağlıyorsun?Bana bak giderim o doktorun ağzını burnunu kırarım bak.Kiç üzdü seni ha?"

"Canı cehenneme o doktorun sadece sana ihtiyacım var o kadar." Başını geriye verince yüzümü avuçladı.

"Bilmeden üzüdünmü seni söyle artık ne saklıyorsun benden." İki elimide yüzüne götürüp alnımı alnıma yasladım.

"Hani bebeğimizi kayb etmiştik ya.Sen çok üzülmüştün.Ben çok korkmuştum bir daha bebeğim olmayacak diye.Ama sonra hamile olduğumu öğrendiğimde keşke sana süpriz yapıb söyleseydim dedim.Ama ayrıdık o zaman.Tek başına konturolere gidiyordum.Bi keresinde doktor bebeği aldırman lazım dedi.

"Ne?"

"Ben hastaymışım." Gözleri dolmuştu."Ne dedin?" Derin nefes aldım.Göz yaşlarım durmuyordu

"Benim beynimde küçük timör var.Ama çok küçük." Nefes alışı hızlanırken ayağa kalkıp elini ağzına tuttu.Ayağa kalktım.

"Ne diyorsun sen?Ne timörü?" Ayağa kaktım.

"Ne olur böyle yapma ne olur?" Yalavarır bakışlar atarken beni hızla kendine çekti.

"Şaka yapıyorsun dimi?Şaka de ne olur?" Başımı iki yana salladım.

"Şaka yapmıyorum.Ben bebeğimizden vazgeçmek istmiyorum Selim." Elimi saçlarıma götürüp çekiştirdim.

"Ha hastaneye gidiyoruz hadi Şebnem." Başımı iki yana sallayıp yatağa oturdum.

"İstemiyorum hep aynı şeyi diyecekler.Zaten bir türlü öğrenecektin benden öğren istedim.Valla ben iyim bebeğimde iyi biliyorum iyi." Önümde diz çöktü.

"Ne diyorlar?Bebeği aldırmanımı istiyorlar."

"Evet ama yapmıyacağım kendimi canımı tehlikeye atsama bile ondan vazgeçmeyeceğim.Sende vazgeçme."

"Ben şuan bir kabus yaşıyorum.Uyanmak istiyorum.Bana başında timör var diyorsun Şebnem.Ne gerekiyorsa yapıcaksın."

"Hayır!Evet hasatayım ama bu saçma hastalık için bebeğimdem vazgeçmem ben."

"Ne gerkiyorsa yapıcaksın benim için sen önemlisin bir tek sen." Ayağa kalkıp alaycı ifadeyle gülümsedim.

"Sendemi?Sendemi bebeğimi aldırmamı istiyorsun?Bunu nasıl söylersin Selim?"

"Tamam sakin ol öyle demedim."

"Dedin ama.Bende biliyorum böyle yaparak onunda hayatını tehlikeye atıyorum.Hem 9 aya bir şey olmaz bebeğim doğduktan sonra ameliyyat olurum ha.?" Elimi beline dolayıb başımı göğüsüne yasladım.

"Yarın doktora gidiyoruz tamamı?"

"Tamam ama ne derse yapayacağım dimi?Söz ver bana ne olur."

"Söz veremem." Sesi titrediğinde ağladığını biliyordum.

"Ağlama ne olur.Üzülüyorum Selim lütfen."

"Benim yüzümden hepsi benim yüzümden."

"Öyle deme hiç bir şey senin yüzünden değil.Ben inanıyorum biz mutlu olacağız görüceksin bak.Bebeğimide aldırmayacağım sende buna asla izin vermeyeceksin." Yüzüne baktığımda ifadesizce beyaz duvara bakıyordu.Kortuğum tek şey bebeğimden vazgeçmesiydi.