MAVİNİN DERİNLİĞİ

KAMPÜS

Benim sevdasında bencil, ama yüreğinde sağlam sevdiğim. Aklıma gelişini seveyim. Ne güzel darmaduman ediyorsun beni.

"Evet sevgili gençler, öncelikle dersime girdiğiniz ve önem verdiğiniz için teşekkür ederim. Sizler gerçek hukukçular olacaksınız. Kirletilmiş dünyamızda her biriniz küçük işlerle temizliğe başlayacaksınız. Ama endişelenmeyin! Her biriniz küçük işlerle başlayacaksınız ki ortaya büyük şeyler çıksın. Unutmayın her biriniz küçük işlerle başlarsa bu aslında çok büyük bir iş olmuş demektir. Demek istediğin sakın ben mi kurtaracağım bu dünyayı sorusuna kapılmayın. Bizim yıllardır topluma öğretmeye çalıştığımız da bu. Bir kişi yerdeki çöpü atsa o bir kişi aslında binlerce kişi olacak.

Siz geleceğin hukukçularısınız! Dünyayı sağlamlaştıracak ve daha yaşanabilir bir ortam oluşturacak olan sizlersiniz. Yeri gelecek vicdanız ve mantığınız ile aranızda kalacaksınız. Yeri gelecek size faiş ücretler ödemek karşılığında bir suçluyu savunmanızı isteyecekler. Ama siz hukukçusunuz. Kirli çıkı işlerden uzak duracaksınız. Hukuk vicdan muhakemesidir.

Siz sokakta yatan insanın hakkını savunacaksınız, sizler soma gibi binlerce faciada ölen insanların ailelerinin davalarında yanında olacaksınız, sizler binlerce Özgecanların katiline en ağır cezaları vereceksiniz. Sizler emeklinin, işçinin, şiddete maruz kalan kadınların yanında olacak onlara aslında hak ve hukukun olduğunu anlatacaksınız. Her biriniz bir sokaktakinin halini savunursa, düşünce özgürlüğü olduğunu söylerse, şiddete karşı çıkarsa işte o zaman sizler daha yaşanabilir bir dünya yaratacaksınız.

İzin vermeyeceksiniz artık! Kanlar akmayacak, anneler ağlamayacak artık. Sizler insanları yargılamadan, dinine ve ırkına bakmadan onların hakkını savunacaksınız. Her davanızda elinizi vicdanınıza koyacak, doğru olan neyse onu yapacaksınız. Sizi alaşağı etmek isteyenlere inat siz fikirlerinizin ışığını izleyerek adım adım ilerleyeceksiniz.

Unutmayın! Gelecek sizlerin elinde."

Profesör konuşmasını bitirdiğinde salondaki herkes alkışlıyordu. Bu adamı seviyordum. Hukuku seviyordum. Resmen hukuku seçmek istememdeki düşüncelerimi saymıştı.

Evet bizler geleceğin hukukçularıydık. Bizler geleceğin aydınlık günleriydik. Zor olacaktı belki ama artık biz toplumumuza ön yargılarını bırakmalarını, haklarını savunmalarını sağlayacaktık. Korkmayacaklardı artık. Korkmadan haklarını aramak isteyecek, dışarıda yaşadığı hapishane hayatından çıkacaklardı artık. İnanıyordum. Bizler bunu başaracaktık.

Alkışlar yavaş yavaş kesilmeye başlarken profesörümüz tekrar konuştu.

"Söyleyin bakalım arkadaşlar neden buradasınız? Hukuktan başka bir sürü meslek varken neden hukuk?"

Sanki amfidekiler bu soruyu bekliyormuşçasına hepsi anında cevap verdi.

"Hakları savunmak istiyoruz."

"Masumun yanında olmak için."

"Suçluları içeri tıkmak için."

"Parası çok olduğu için."

"Adaletin olduğunu kanıtlamak için."

"Güçlü olmayı öğretmek için."

"Suçluları öldürmek için."

Son söylenen cümle ile hoca elini kaldırarak diğer cevap vermek isteyenleri durdurdu. Bunu söyleyen kişinin ses tonu karşısında ürkmüştüm. Arkaya dönüp baktığımda kararmış gözleriyle hocaya baktığını gördüm.