Korku Evi #wattys2016

Korku Evi - 15. Bölüm ♢Çığlık♢

    ...

    Uyandığımda evde kimseyi görmediğim için şaşırmamıştım. Annem ve babam birlikte iki günlüğüne tatile gitmişlerdi. Beni de çağırmışlardı ama ben gitmek istemedim. Koca evde yapayalnızım. Telefonumu hâlâ açmadım. Açtığımda Berna'nın beni arayacağını bilidiğim için uzun bir süre telefonumu açmak istemiyorum. Telefonu açacağım zaman o eve gitmem gerektiğini de biliyorum ve ben o eve gitmek istemiyorum. Ben bunları yaşamak için daha küçüğüm. Bu tür olayları benim yaşımda yaşayan yoktur. Bunların üstesinden gelmek için büyümem lazım. Korkmamam lazım. Sorun şu ki ben daha 17 yaşındayım. Bu sene 18 olacağım. İşte bu yüzden bunları yaşamak için küçüğüm. 

    Etrafta pijamamla dolaşırken evin sessizliğini dinledim. Televizyonu açıp yemeğimi önüme aldıktan sonra izleyerek yedim. Neredeyse 12 saattir uyuyordum. Uyumaktan başıma ağrı girmişti. Karnımı doyurduktan sonra ağrı kesici içmek için odama girdiğimde kapım bir anda hızlıca kapandı. Rüzgardan kapanmış olamazdı çünkü pencerem açık değildi. Korktuğumdan dolayı telefonumu açtım. Fakat açtığımda telefonum çekmiyordu. Normalde her zaman çeken telefonumun hattı çekmeyecek zamanı bulmuştu. Dolabımın kapağı açılıp , sertçe kapanıyordu. Şimdi iyice korkmaya başlamıştım. Berna'yı aramaya çalışmıştım ama telefon çekmediği için başarısız olmuştum. ''Dün yaptığın tam bir korkaklık gösterisiydi Melisa.'' dedi kalın bir sesle birlikte. Kimin dediğini bilmiyordum ama tahmin ettiğime göre o evin içindeki yaratık. ''O eve girdiğinde yaşayacaklarını sana burada yaşatacağım Melisa. Dün yaptığın korkaklıktan kat kat korkacaksın! '' dedi. Penceremi açtığım gibi ''Yardım et bana Berna!'' diye Berna'ya seslenmeye çalıştım. O kadar çok bağırmıştım ki duyması için dua etmeye başlamıştım. ''Bu yaptığına pişman olacaksın!'' diye bağırdığında korkudan ne yapacağımı bilemez bir haldeydim. ''Ne istiyorsun benden!'' diye bağırdığımda sesim çatlak bir şekilde çıkmıştı. ''Bu sorunun cevabını sende biliyorsun Melisa. Senden tek bir şey istedim. Eve girmeni istedim. Ama sen korkaklık edip kaçtın. Bende evi sana getirdim.'' dedi ve ürkütücü bir şekilde gülmeye başladı. Şu an iliklerime kadar korkuyordum. Korkudan ne yapacağımı bilemediğim için oturduğum yerde içime kapanıp dua etmeye başladım. Sanırım Berna beni duymamıştı. Etraftaki bütün eşyaları yerlere doğru hızlıca fırlatıyordu. Bazı cam kesiklerinin bacağıma battığından emindim ve bu canımı çok yakıyordu. Bu odada durmaya daha fazla dayanamadan kapıyı açmaya zorlayıp merdivenlerden aşağı doğru koşmaya başladım.

     Merdivenlerden aşağı indikten sonra tek yapacağım iş  kapıyı açıp dışarıya çıkmak olacaktı. Fakat kapıyı açmayı zorladığımda kapı açılmıyordu. ''Bu evden çıkabileceğini mi düşündün ? '' dedikten sonra yine o çirkin kahkahasını attı. Elime aldığım sopayı pencereye vurduğum gibi kırıldı. İşte şimdi dualarım kabul oluyordu. Ya da ben erkenden böyle düşünüyordum. Pencereden atlayıp dışarıya çıkacağım anda ayağımdan tuttu. Korkudan yüzüne bakmak istemiyordum.  Fakat istemsizce yüzüne baktım. Bakmaz olaydım. Şeytanın ta kendisiydi. Korkudan çığlık attım. İşte şu an sesim çatlak çıkmamıştı. Sanırım çığlığım onu rahatsız etmişti ve rahatsız olduğundan dolayı ayağımı bırakmıştı. Bıraktığı an kendimi pencereden dışarı bıraktım. 

    ...

Not: Eğer okuduysanız emeğe saygı için yorum yazın veya oylayın lütfen ☺