Korku Evi #wattys2016

Korku Evi - 21. Bölüm ♢Fedakarlık ♢

...

Uyandığımda başım çok ağrıyordu. Aşağıya inip yemek yedikten sonra ağrı kesici içmem lazımdı. Başım neredeyse çatlayacaktı. Merdivenleri zar zor iniyordum. Sanki bu evde tek başıma yaşıyormuşum gibi. Herkes nerede ? ''Anne.'' diye seslendiğimde ses gelmemişti. Odalarına çıktığımda , odalarında da yoklardı. Evde değillerse neredeler ki ? Telefonumu çıkarıp anneme ''Neredesiniz ? Evde yoksunuz. Lütfen geri cevap ver. '' diye mesaj atmıştım. Fakat mesaj atmamın üstünden yirmi dakika geçmişti. Hâlâ cevap gelmemişti. Merak etmeye başlamıştım. Çok acil bir şey olmadığı sürece bana haber vermeden gitmezlerdi. Ben mesaj attığımda ise geri dönerlerdi. Akşama kadar bekleyeceğim. Gelmezlerse daha çok endişeleneceğim. Polise falan giderim. Başka çarem yok.

Öğlen olduğunda bir yanım endişeli bir şekilde bekliyordu , diğer yanım ise televizyon izliyordu. Telefonumu elime alıp mesaj gelmiş mi yoksa gelmemiş mi diye kontrol ederken Berna'dan gelen mesajı gördüm. Mesajda '' Berna! Neredesin ? Neden beni o evin önüne çağırdın? '' yazıyordu. Mesajı görür görmez oturduğum yerden hızlıca kalkıp odama gidip giyindim. Ben çağırmadım ama kimin çağırdığını biliyordum. Montumu alıp o evin önüne gittiğimde kimse yoktu. Berna'ya ''Neredesin ? '' diye mesaj atarken diğer yandan da etrafa bakıyordum. ''Berna! Neredesin ? '' diye bağırdığımda ''Melisa! Yardım et! '' diye Berna'nın sesini duymuştum.

Sesin geldiği yöne gittiğimde kimse yoktu. ''Neredesin ? Berna söyle çabuk ! '' diye bağırdığımda ''Buradayım Melisa! Lütfen gel! '' diyordu. Ama nereye gidersem gideyim bulamıyordum. Etrafa hızlıca bakmaktan başım dönmüştü. Ben etrafa bakarken bir anda karşımda belirdi. Ona doğru koşmaya başladığımda bir türlü yanına gelemiyordum. Koşmaya çalışırken Berna '' Buraya gelemezsin. Beni kurtarmak istiyorsan o eve girmen gerekliymiş. Lütfen Melisa. O eve girme! O eve girersen hepimiz ölürüz. '' diye bağırıyordu. ''Hayır Berna. Sana bir şey yapamaz. İzin vermem. '' dedim. Berna'ya bakarken arka tarafımdan bir ses daha geldi. ''Bak Melisa. Burada kimler varmış. Annen ve baban. Onları kurtarmanın tek bir yolu var ve sen o yolun ne olduğunu biliyorsun. Onları kurtarmak istersen nereye gireceğini de biliyorsun. Akşama kadar vaktin var. Gelmezsen cesetlerini arka bahçenizden toplarsın. Seçim senin. ''

Seçim benim mi ? Şimdi onlar için benim ölmem gerekiyor yani. Benim ölmem , onların ölmesinden iyidir. ''Dur! Onları bırak. Şimdi gireceğim. Kabul ediyorum. Şimdi onları bırak!'' dediğimde annemin sesini duydum ''Hayır Melisa! Bunu yapma! '' diye bağırıyordu. Bunu nasıl yapmamamı bekliyordu ? O benim annem , babam. Diğeri ise en yakın arkadaşım. ''Gireceğim. Şimdi ise bırak onları! Yoksa o eve girmem!'' diye bağırdığımda '' Sakin ol. Bırakıyorum. '' dediğinde onlara doğru koşmaya başlamıştım. Annem ile babamın yanına gittiğimde ikisine de sıkıca sarılmıştım. ''Şimdi siz eve gidin. Beni merak etmeyin. Ölmeyeceğim. Buna izin vermeyeceğim.'' dedikten sonra Berna'ya doğru gittim. Sıkıca sarıldım. Asla bırakmak istemiyordum. ''Lütfen Berna. Annem ile babamın peşimden gelmesine izin verme. Biliyorum bende geleceğim diyeceksin ama eğer beni seviyorsan gelme. Lütfen. Şimdi annem ile babamı alıp eve götür lütfen. '' dediğimde ikimizinde gözünden yaş akmıştı. ''Tamam.'' dedi Berna.

Onlara sonsuza kadar veda etmem gerekti. Arkamı dönüp giderken annemin ''Hayır! Melisa lütfen beni bırakma kızım! '' bağırışlarını duyuyordum. Bırakmak istemezdim ama onlar benim hayatımda değer verdiğim kişiler. Başka kimsem yok. Onlar ölürlerse , bende ölürüm. Şimdi ise tek yapmam gereken o lanet eve girip , her şeyi bitirmek. En başta olması gerektiği gibi...

Not : Bölüm gecikti. Biliyorum. Ama umarım seversiniz. Eğer okuduysanız bile emeğe saygı yorumlarda düşüncelerinizi görmek isterim. Lütfen bölümü sevdiyseniz oy verin. Çok teşşekkür ederim ♥ ☺ ☻