Korku Evi #wattys2016

Korku Evi - 14. Bölüm ♢Korku♢

           ...

   Telefonumun sesiyle irkildim. Arayan Berna ' ydı. Uykulu bir şekilde ''Efendim ? '' dedim. Hâlâ uyumak istiyordum. ''Uyanmayı düşünmüyordun herhalde. Kalk hadi 1 saat sonra eve gireceğiz. '' dedi. Telefonu kapattıktan sonra ne ile karşılaşacağım hakkında herhangi bir fikrim yoktu. Hazırlanmam lazımdı. Ama ben yatakta oturup etrafa bakıyordum. Üstüme bir şeyler giydikten sonra aşağıya indim. Gitmeden önce anneme ve babama sarıldım. Onlar beni Berna ile buluşup dışarıda takılacağım diye biliyorlar. Babama ve anneme sarıldıktan sonra dışarıya çıktım kapının önünde Berna'yı beklemeye başladım. 

   Berna'yı bekleyişimin sonuna geldiğimde ''Gel hadi onlarla evin önünde buluşacağız. Geç kalmayalım.'' dedi. Yavaş yavaş eve doğru yürüyorduk. Bir bakıma ölüme doğru yürüyoruz da denilebilinir. Eve doğru yürürken etrafta hayvan sesinden başka hiçbir şey duymuyordum. Eve geldiğimizde dışına baktıkça korkuyordum. Girmekten vazgeçmek istiyordum. Çünkü sandığım kadar cesaretli değilmişim. Erkeklerle evin önünde buluştuktan sonra eve iyice baktım. Eve girmeye daha hazır olmadığımı hissettim. ''Yapamayacağım. Bunu yapamayacağım. Bugün olmaz!'' diyerek o evden olabildiğince koşarak uzaklaştım. Çok hızlı koşuyordum. Çünkü tıpkı kamp yaptığımız gündeki gibi çok korkuyordum. Koşarak eve gittim. Kendimi odama kilitledim. Uzun bir süre çıkmaya niyetimde yoktu. Telefonumu da kapattım. Yatağa yatıp ağlamaya başladım. 

   Ağlıyordum çünkü çok korkmuştum. O kadının anlattıklarından sonra bana neler olabileceğini düşündüm. Düşündükçe korkum artıyordu. Bu yüzden daha az korkunç şeyler düşünmeye çalışıyordum. Örneğin kediler. Tatlı mı tatlı kediler. Onları düşünmek kendimi iyi hissettiriyordu. Minicik patilerini düşünmek beni rahatlatıyordu. Kedilerden başka penguenler. Onların paytak paytak yürüyüşü bana çok tatlı geliyordu. Bunları düşündükçe rahatlıyordum. Gittikçe korkum azalıyordu. Bu eve girme işi düşündüğüm kadar kolay değilmiş. O eve girme kararını iyice düşünmem gerek. O eve girmek bir nevi kendi ölümüne izin vermek sayılır.  Şu anda yapmak istediğim tek şey yarım kalan uykuma dalmak. Uyumam için korkmamam gerekir. İşte bu durumda yardımıma penguenler ve kediler  yardımcı oluyor. Onları düşünerek uyumak rahatlatıcı. Korkum gittikçe uykum onunun yerini doldurmaya başlıyordu. Korkularımdan arındıktan sonra bir nevi uykum, korkularımı kovduktan sonra uyumaya başladım.

  ...

Not: Bölüm ile ilgili görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim. ☺ Yazım yanlışı veya anlam bozukluğu var ise düzeltmenizi isterim.☺Yazacağınız yorumlar için teşekkür ederim. ☺