...
Arabayla bir süre gittikten sonra yol üzerinde yemek yemek için durduk. Uzun süredir yolculuk yapıyoruz ve çok acıkmıştık. Hepimiz yemek siparişlerimizi vermeye başladık. Çok uzun bir süre geçmeden yemeklerimiz gelmişti. '' Baba nereye gidiyoruz ? Saatlerdir arabadayız fakat nereye gidiyoruz ? '' dedim babama. Babam o kadar çok acıkmış olmalı ki sorduğum soruya üç dakika sonra cevap verdi. '' En son sen küçükken gittiğimiz yazlığa gidiyoruz. Orası güvenli ayrıca evimize çok uzakta. '' dediğinde gittiğimiz yer hakkında kısa da olsa bilgi edinmiştim. Masadayken kime baksam yemeğini çok fazla iştahla yiyordu. Babam ikinci tabağını yiyordu. Ben ise bir kaç lokmada doymuştum. Yemeğimiz bitince Berna babasını arayarak ona bilgi verdi. Babası bu duruma kızmamıştı çünkü çocukluğumdan beri Berna ile arkadaşız ve babası ile ailem çok iyi arkadaşlar.
Berna babası ile konuştuktan sonra arabaya binip yola koyulmaya devam ettik. Yanımızda ne giysimiz ne de yiyeceğimiz vardı. Sadece üstümüzde olanlar. Yazlığa varınca yemek yemek için markete uğrayacağımızı söylemişti babam. Berna'nın babası ise bize sonradan katılacaktı. Yazlığa gelirken hepimizin giysilerini getirebileceğini söylemişti. Bizim yedek anahtarın paspasın altında olduğunu biliyordu. Yolda giderken annem ile babam konuşmasa bile Berna beni neşelendirmeye çalışıyordu. Her ne kadar gülmek istemesem bile yine de beni güldürecek bir şeyler buluyordu. '' Daha ne kadar var ? '' diye çocukça bir soru yönelttim babama. '' Yazlığın olduğu yere geldik fakat markete gitmemiz lazım. Sizi yazlıkta tek başınıza bırakamam. Sizde bizimle geleceksiniz. Marketten alışveriş yapıp geri döneceğiz.'' dediğinde başımı sallayıp onayladım. Haklıydı. Tek başıma güvende değildim.
Arabayı durdurup markete doğru ilerliyorduk. Marketin içine girdiğim zaman büyük bir yer olduğunu anlamıştım. Dışarıdan çok büyük gözükmüyordu fakat içi baya büyüktü. Hep birlikte bölüm bölüm alışveriş yapmaya başladık. Berna ile benim sevinçle uğradığımız tek yer vardı orası da çikolata ve cips kısımlarıydı. O bölüme geldiğimizde neredeyse bütün rafları boşaltmıştık. Çünkü çikolatayı çok seviyorduk.
Alışverişi tamamladıktan sonra yazlığa doğru ilerledik. Poşetleri elimize alıp kapının dışında babamın kapıyı açmasını bekliyorduk. Sonunda doğru anahtarı bulup kapıyı açmıştı. İlk işimiz malzemeleri mutfağa götürmekti. Elimizde kiler baya ağırdı. Poşetlerin çoğu babamda ama yinede poşetler bize göre ağır geliyordu. Mutfağa gidip annem , ben ve Berna malzemeleri yerleştirmeye başladık. İşimiz uzun sürmüştü çünkü mutfakta ki eşyaların yerini pek iyi bilmiyorduk. Malzemeleri dizme işi bitince Berna ile salonda ki koltuğa serildik. Çok fazla yorulmuştuk. En çok da Berna ile ben. Yorgunluktan uykumuz gelmişti. '' Kızlar siz yukarı çıkıp dinlenin. Ben yemek yaparım sizi uyandırırım. '' dedi annem. Tamam anlamına gelecek şekilde başımızla onayladık. Yukarı çıktığımızda odayı bulmuştuk. Kapısını açar açmaz bütün uykumuz kaçmıştı. O buradaydı!
'' Merhaba Melisa. Beni özledin mi ? ''
...
Not : Arkadaşlar bölüm geç geldi özür dilerim. İnternette sıkıntı oluştu. Umarım bölümü beğenirsiniz. Bölüm hakkında ki düşüncelerinizi yorum olarak belirtirseniz çok mutlu olurum. Şimdiden hepinize teşekkür ederim. ☺☻♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Korku Evi #wattys2016
HorrorBir daha girmeye cesaret edebilir misiniz? Yıllardır boş olan bir ev. Bu eve giren herkes esrarengiz bir şekilde ölüyor.Kasabadaki birkaç kişi bu eve girdi fakat bir daha bulunamadılar. Peki sen girmeye cesaret edebilir misin? Ölümü göze alabi...