Perfectly Imperfect

Perfectly Imperfect - 27

Chapter twenty seven

Call me a bitch whenever you want, so what? As if I care!

Maraming galit sakin and I’m proud of that. Wanna know why? Simple, because I’m happy seeing people getting pissed. That’s my revenge because they ruined my life! F*ck this life!

They made me feel like I’m alone. Kahit nga parents ko, parang gusto na akong talikuran. Hindi ko naman sila masisisi eh. Sino ba namang gustong magkaroon ng anak na isang katulad ko? Bitch, masama ng ugali, patapon ang grades. 

Kung hindi lang nila ako kailangan sa business nila siguro matagal na akong natutulog sa kalsada ngayon. What the hell! Hindi man lang ba sila pwedeng magpakita ng kahit konting-konti pagmamahal sakin?! Puro na lang ‘yang bwisit na kapatid kong ‘yan. Porke matalino at mabait?! Tinalikuran na nila ako! Sige, Nasakanya na ang lahat!

Ganun ba ako kahirap mahalin to the point na pati pamilya ko sumusuko na?! F*ck! Given na wala kong kaibigan, haha! Natatawa na lang talaga ako sa buhay ko.

Kaya nga nung tinawagan ako ni Tita na nagkaroon selective whatever si Jared at ako daw yung natatandaan niyang girlfriend niya, I grabbed the opportunity. Once in a lifetime lang’to tss. Eto na lang yung paraan para matanggap ako ng family ko. Remember the engagement thingy?

Umalis din pala ako  sa bahay nila after ilang days. I can’t afford na makasama ko sila for the time being. Parang lagi akong out of place! Alam ko namang ayaw nila sakin pero kailangan bang harap-harapan nilang ipamukha sakin yun?! What the hell?! Eh puro bukambibig nila ay yung Blair na yun! F*ck her!! Inagaw nya lahat sakin. Fame, Friends, family, pati ba naman si Jared?! Wala na siyang tinira sakin, pride na lang kaya hindi ko hahayaang tapakan niya ‘yon. Babawiin ko lahat ng sakin. What Zy wants, Zy gets.

Babawiin ko lahat ng na sa iyo Blair Fuentebella. 

“Zy, pagluto mo naman ako ulit ng lasagna. Yung katulad nung kahapon.”-Jared 

“Ahhh..ehhh” anu bang isasagot ko? Eh hindi naman ako marunong magluto eh. Tsaka in the first place hindi naman ako yung nagbigay nung lasagna. Siguro yung impaktang babae nanaman. Tss ayaw talaga tumigil. 

“Please?” Sabi niya habang hinahawakan niya yung kamay ko. 

 “S-sige. Bukas pagdadala kita.”

 Bibili na lang ako tutal pare-pareho lang naman ang lasa ng lasagna diba? 

 “Di ba pwedeng ngayon? Ang sarap eh gusto ko ulit.” Haay ang kulit! Hindi nga ako marunong OKAY?!

 “Bukas na lang. Tara punta na lang tayo canteen.”

 “Sige ikaw na lang muna may pupuntahan pa ako eh. Bye. I love you” Then he kissed me on my forehead. 

 Ang swerte mo Blair, NAGKARON ka ng boyfriend na katulad niya. Pero sorry to say,

 AKIN na siya NGAYON. 

****

Papunta talaga ako sa tambayan ng Barkada. Naguguluhan parin talaga ako sa mga nangyayare. Parang ang daming mali sa buhay ko simula nung gumising ako sa Ospital.

Ayaw naman nilang sumagot sa tuwing nagtatanong ako tungkol sa bagay na ‘yun.

 Nadatnan ko yung weirdong babae sa tambayan. Natutulog habang nakabukas lahat ng libro sa harapan niya. Pabagsak na ba siya at kailangan niyang mag-aral ng ganyan karami? Tss.

 Sa totoo lang pamilyar naman talaga siya sakin hindi ko lang talaga matandaan kung san ko siya nakita o kung ano man talaga siya sa buhay ko. Kasi nung sinabi niyang “Friend” ko siya. May pain sa mga mata niya. Is she more than that? Kung Oo, pa’no?