Pamuk Şekeri (Düzenleniyor)

✅Bölüm 20✅

...DUYGU'dan DEVAM...

Teselli etmeyi iyi biliyordu bu adam. Söylediklerini düşünüp hayatın akışına bıraktım kendimi. O arada telefonum çaldı. Annem arıyordu.

-"Efendim annem..."

-"Kızım hemen buraya gel. Deden fenalaştı!"

-"Ne!!"

-"Duygu ne oldu?"<Umut>

-"Anne neredesiniz?"

-".... Hastanesi."

-"Hemen geliyorum."

Telefonu kapatıp Umut'a döndüm.

-"Umut dedem fenalaşmış. Benim gitmem gerek. Sanırım yarın tanışmayacaksın babamla."

-"Peki... Her şerde vardır bir hayr..."

-"Anlayışın için sağol..."

-"Hadi seni annenlerin yanına götüreyim."

-"Olmaz ben giderim. Berk!! Anahtarı alabilir miyim?"

-"Elbette Duygu. Hayırdır bir sorun yok değil mi?"

-"Benim acil işim var. Hadi Allaha emanet olun."

Arabama doğru gidip sürücü koltuğuna geçtim. Yan tarafımdaki kapının açılmasıyla başımı sağıma çevirdim.

-"Umut gerçekten hiç gerek yok."

-"Gerek var. Hadi Duygu."

Hızlı davrandığım için kontağı bir türlü takamadım. Umut sonunda elimden alıp kontağa anahtarı takıp gerisini bana bıraktı. Hızla arabayı çalıştırdım. Telaşımdan arabayı stop ettirdim.

-"Duygu sen benim yerime geç. Ben kullanırım."

Başımı sallayıp sürücü koltuğundan indim. Ön yolcu koltuğuna oturup kemerimi bağladım. Yarım saat sonra dedemin bulunduğu hastanedeydik.

Umut'u ne yapacaktım. Babamlar tanımıyordu.

-"Umut sen geri dön. Ben annemlerin yanında kalacağım."

-"Olmaz Duygu. Seni yalnız bırakamam."

-"Yalnız değilim ki."

-"O anlamda değil. Yanında ben yokum. Onun için yalnızsın."

-"Çok inatçısın. Hadi sen dön."

-"Arabanı burada bırakıyorum. Lazım olur sana."

-"Sen nasıl döneceksin hastaneye?"

-"Beni düşünme..!

-"Umut arabayı da al! Hadi canım..."

-"Tamam. Geçmiş olsun dualarımı ilet annenlere. Bir ihtiyacın olursa ara. Hemen gelirim."

-"Tamam. Hadi Allaha emanet ol..."