Pamuk Şekeri (Düzenleniyor)

✅Bölüm 31✅

Umut'un kollarında uyandım. En fazla iki saat uyumuşuzdur. Saatime baktım. Tahminim doğruydu. Umut'u uyandırmadan kalkıp aşağı indim. Güneş'e veda edip evden çıktım.

Âdet yerine gelsin diye yarın Umutlar beni istemeye gelecek. Eve gidip hazırlıklara başlamalıyım. Annem bitirmiştir büyük ihtimal.

Eve ulaştığımda annem salonda ayaklarını uzatmış oturuyordu.

-"Ben geldim."

-"A hoş geldin kızım. Ne yaptın?"

-"Umutlar'a gittim. Hasta olmuş. Umut'a baktım biraz."

-"İyi aferin kızım. Sahip çık sözlüne."

Sonuna kadar!

°°°
Sabah uyandığımda annem uyanmıştı bile. Akşam için hazırlık yapıyordu. Tatlılar, börekler. İki gün sonra da tatlımız var. Tüm aile gelecek inşallah. Yavaşça kalkıp banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp abdest aldım. Ve huzur...

Kahvaltımı hızlıca yapıp üzerimi giyindim.

-"Anne ben çıkıyorum. Hadi Allaha emanet olun..."

-"Tamam kızım. Dikkatli ol. Ve erken gel."

-"Öğleden sonra gelirim bugün."

-"Tamam."

Ve hastane yolu. Hastaneye ulaşınca direk Umut'un odasına gittim. Öksürük sesleri kapının dışına kadar geliyordu.

-"Son aşkım, ilk yarim..."

-"Hoş geldin hatun..." ve uzun bir öksürük.

-"Umut iyi misin? İlaçlarını aldın mı?"

-"Hayır henüz değil."

-"Kahvaltı etmişsindir umarım."

-"Evden çıkarken bir şeyler atıştırmıştım."

-"Karnın tok mu değil mi?"

-"Biraz tok, biraz aç."

-"Hadi aşağı o zaman. Karnını doyurup ilaçlarını alman lazım."

-"Beni çok mu merak ettin?" Muzurca sırıtıp cevabımı bekledi.

-"Ederim tabi! Müstakbel kayın validenizin özel emri var."

-"Ooohh şanslıyım ya!"

Gülerek Umut'un elinden tuttum. Çekiştirerek yerinden kaldırdım. Ayı gibi maşallah!

Kafeteryada kahvaltı edip ilaçlarını verdim.

-"Ya Duygu bebek miyim de şurup veriyorsun?"

-"Hadi hadi! Söylenme!"

Şurup kaşığını verdim.

-"Hadi iç!"

-"Sen içirsen..." Masum bakışları yok mu? Bitiriyor beni...

Kaşığı Umut'a uzattım. O da içti.

-"Hem bebek miyim diye soruyorsun. Hem de sen içir diyorsun. Nasıl iş bu Umut Bey(!)"

-"Öyle iş işte..."

Masaya dirseklerimi dayadım. Umut'da benim yaptığımı yaptı. Bir süre birbirimizi izledik. Sessizliği bozan Umut oldu.

-"Odana çıkalım mı?"

-"Niye ki?" Çok fesatım. İnşallah düşündüğüm şey değildir. Evlenmeden beni öpemez! Hem zaten Umut öyle şey yapmaz ki...

-"Sana bir sürprizim var..."

-"İyi bakalım. Öyle olsun." Yüzündeki sinsi sırıtış beni kuşkulandırıyordu. Bekleyip de görelim.