When I Fall

Chapter 18

Trisha's

"D-Drake?" tama kayo! Sya yung lalaking walang pakundangang humila sa akin papunta dito sa likod ng engineering building.

Grabe kaba ko. Tapos malalaman ko na sya lang pala yung humila sa kin.

"Yeah. Ako nga." sabi pa nito habang seryosong nakatingin sa akin at talagang hindi pa nya inaalis yung kamay nya pagitan ng mukha ko.

Bigla kong naalala yung nakita ko kanina.

Ang makitang may ibang babae syang kasama kaninang umaga. At kani-kanila lang, si Beatrice habang nakaangkla sa kanya. At itong lalaking kaharap ko na hindi manlang nag-abalang alisin yun.

Bigla ata akong na-high blood. Naiinis ako!

"What the hell are you doing?!!" pagalit na sigaw ko. Aba! Ang galing naman nya! Matapos nyang nakipaghawakan sa Beatrice na'yun, hihilahin nya nalang ako ng walang mulat?!

"Ikaw?! What the hell are you doing, Trish?!" balik sigaw nito at talaga naman halos sabunutan nya na yung ulo nya dahil sa frustration.

"Anong ako?! Ikaw nanghila sa kin dito! Tapos ako tatanungin mo?! Baliw ka ba?!!" galit na talaga ako. Akala ko ba matalino sya? Bakit parang hindi naman! Walang common sense?

Nakita kong natigilan sya sa sigaw ko. Pero hindi naman nagtagal yun dahil nagsalita ito agad.

"Bakit mo ako iniiwasan?" mas malumanay na tanong nito habang nakatingin ng diretso sa mata ko.

This time, ako naman ang natigilan.

"I---ah... Uhm." I close my eyes. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Bakit ko nga ba sya iniiwasan? Dahil nahihiya? Yun ba?

"After you told me that you love me? Iiwasan mo ako ng ganito? Nasasaktan ako sa ginagawa mo, Trish!" at nasasaktan din ako.

Napatitig ako sa kanya. Kitang kita sa mukha nyang seryoso sya sa sinasabi nya.

Nagi-guilty tuloy ako.

"I-Im sorry."

"Everytime I tried to get near you, you always running away. I am so hurt Trish. Really. Bigtime." halata sa mukha nya na talagang nasasaktan sya. May malalaking eyebags na din sya ngayon. Huwag mong sabihing hindi na sya natutulog?

"S-Sorry." Alam kong kasalanan ko dahil hindi ko man lang nilinaw sa kanya. Wala akong sinabing kahit ano tungkol dun. At imbis na magpaliwanag ako ay lumayo pa ako. I avoided him.

"Tell me Trish? The words that you told me last time? Is that really true? Did you mean that?" he looks so weak and helpless at alam kong dahil sa akin yun. Sa buong buhay ko, hindi ko pa sya nakikitang ganito. As in never. Never in my life.

Magkaibigan sila ni kuya. Lagi syang isinasama nun ni kuya sa bahay. At sa pagkakatanda ko, hindi dumating sa punto na parang nagmamakaawa na sya para sa isang sagot. Exactly he looks right now. I always sees him as a rude, jerk, strong and self-concieted person. Kaya nga ayaw ko sa kanya dati dahil sa mga traits nyang yon.

He's cold. Lagi nyang ipinapakita sa iba na wala syang pakialam. Wala syang pakialam kung may masaktan syang tao dahil sa mga ginagawa at kinikilos nya. He only cares for himself. Sasabihin nya kahit alam nyang hindi tama. Gagawin nya kahit alam nyang mali. Ipipilit nya kung ano yung gusto nya.